03 oktober, 2023
New Country Nieuws
Vanwege de coronacrisis kwamen er lange tijd bijna geen Amerikaanse artiesten naar Nederland voor optredens en interviews. Gelukkig is er dichter bij huis ook voldoende new country talent aanwezig en staan bands, zangers/zangeressen en singer/songwriters van de koude grond in de rij om meer over zichzelf te vertellen. Newcountry.nl laat een aantal Nederlandse acts van deze nieuwe lichting aan het woord. Met behulp van Teams maakten we verbinding met de Achterhoek om de zeer getalenteerde jong singer/songwriter Yara Beeks aan het woord te laten. Deze zelfbewuste jongedame weet precies wat ze wil.
Interview met Yara Beeks
Veel lezers en luisteraars uit het westen van het land kennen je nog niet. Stel je eens voor aan het grote publiek. In alle interviews op internet staat de 16-jarige zangeres, maar je blijft natuurlijk geen 16.
“Ik ben Yara Beeks, inmiddels 17 jaar oud en ik kom uit Doetinchem en ik ben singer/songwriter. Ik schrijf mijn eigen teksten, ik zing en speel gitaar in het country genre.”
Je hebt al behoorlijke bekendheid in de streek waar je vandaan komt, de Achterhoek en zelfs over de grens met Duitsland. Mensen kennen je van “Muziek bij de Naobers”, “Talent uit de regio” en van de “Dag van de Achterhoekse popmuziek”. Vertel er ‘ns wat meer over?
Yara vult aan: “En in de Gelderse Top 100! Ik stuur mijn muziek altijd, als ik het uitbreng, naar verschillende mensen en radiostations. Toen kreeg ik een berichtje van Radio Gelderland. Er kan gestemd worden op jouw liedje ‘Where Does The Time Go’. Er zijn honderden nummers waar uit gekozen kan worden. Ik deelde het op Facebook en op social media dat er gestemd kon worden en uiteindelijk stond ik op de 28e plaats dit jaar. Ik ben in 2018 daar ook al eens in de studio geweest voor een interview met m’n eerste single ‘Only Love’ en, nadat m’n andere nummers waren uitgebracht, telefonische interviews. Zowel ‘Last Tear’ als ‘Where Does The Time Go’ waren allebei Podium Plaat. Dan wordt je plaat een aantal keren per dag gedraaid, zeg maar een soort Alarmschijf.”
“Ik heb contact met een Duits boekingskantoor omdat ik merk dat country muziek in Duitsland toch iets meer leeft dan hier in Nederland en ik kijk wat ik over de grens kan halen, zeg maar. Ik stuur m’n nummers nu ook naar radiostations in andere landen, in de hoop dat ze er wat mee willen. Met name in Duitsland wordt het dus goed opgepakt en word ik regelmatig gedraaid maar bijvoorbeeld ook bij een radiostation in Milton Keynes in Engeland en zelfs in Australië draaien ze m’n singles regelmatig.”
Op welke leeftijd ben je begonnen met gitaarspelen en hoe ging dat? Kreeg je een gitaar of vroeg je erom?
“Mijn vader speelde een beetje gitaar maar eerst had ik er nog niet heel veel mee. Maar ik heb iemand, een muzikant, ontmoet op Mallorca en hij zei: als je nou echt eigen nummers wilt maken dan is het wel verstandig dat je ook een instrument kan bespelen want dan gaat het gewoon veel makkelijker. Toen zat ik te denken wat er bij mij past: piano of gitaar en nou ja omdat ik country muziek maak, past de gitaar natuurlijk het beste. Ik speel nu ongeveer vier jaar, eerst had ik les maar omdat ik muziek studeer, krijg ik op school ook coachings. Ik word opgeleid om solo artiest te worden. Dat is een bepaalde studierichting aan het Rijn- en IJsselcollege in Arnhem, de enige opleiding in Nederland waar je opgeleid wordt als solo artiest want de rest is allemaal echt bandgericht. Dat is eigenlijk ook precies wat ik wil. Hierna moet ik nog een jaar maar ik heb nog geen idee wat ik daarna ga doen. HBO of een tussenjaar. M’n leven staat helemaal in het teken van de muziek. Wanneer ik van school kom ga ik direct naar m’n gitaar, maar ook ’s morgens in de trein heb ik Spotify aan. In de producties van m’n opnames speel ik natuurlijk wel met een band. Maar als singer/songwriter over het algemeen in m’n eentje, akoestisch op m’n Ibanez, op een western gitaar met stalen snaren. En soms begeleid ik mezelf met een mondharmonica, bijvoorbeeld als ik ‘Why Not Me’ van The Judds speel.”
Hoe komt zo’n compositie bij je tot stand?
“Ik begin eerst met een paar akkoorden. Ik ga gewoon boven op zolder zitten. Daar heb ik een ruimte voor mijn muziek. Daarna komt de tekst eigenlijk in me op. Die akkoorden kunnen natuurlijk altijd nog veranderd worden. Natuurlijk ligt het er ook aan wat voor soort liedje het is. Als je een vrolijk onderwerp hebt dan speel je majeur akkoorden en wanneer je dan weer een verdrietig nummer maakt, zet je de toonsoort in mineur. Ik schrijf vooral over de dingen die ik over om mij heen zie gebeuren en wat ik zelf meemaak in mijn leven maar op school heb ik ook geleerd dat wanneer je geen inspiratie hebt - wat ook wel eens gebeurt natuurlijk - je gewoon alles opschrijft wat je denkt, wat je ziet, ruikt of proeft en daar maak ik dan gewoon een songtekst over. Ik heb op die manier een liedje over een meisje geschreven wat ik ook regelmatig tijdens m’n optredens zing. ‘Where Does The Time Go’ is eigenlijk ook zo ontstaan. Ik zat op m’n kamer minutenlang te denken aan het feit dat alles zo snel voorbij gaat. Mijn opa is nog niet zo lang geleden overleden en voor hem heb ik het heel persoonlijke ‘Last Tear’ geschreven.”
Je speelt covers van Shania Twain en Dolly Parton maar je wilt liever niet vergeleken worden met Ilse DeLange. Hoe zit dat?
“Ik ben een zangeres met een gitaar, een snik in mijn stem en ik maak leuke muziek. En vaak hoor ik dan: Je lijkt op Ilse DeLange. Heb je contact met haar? En dan denk ik: Ik vind haar echt heel erg goed en ze is ook een voorbeeld voor mij maar ik wil toch wel liever bekend staan om hetgeen wat ík doe, met een eigen stijl en m’n eigen ding doen. Ik denk dat ik op mijn 11e met talentenjachten begon en toen ging ik heel Nederland rond. Dat heb ik wel zo’n jaar of drie gedaan. Natuurlijk super leuke dingen meegemaakt en podiumervaring opgedaan. Op een gegeven moment heb ik wel samen met mijn zangcoach besloten: misschien moeten we het iets professioneler gaan aanpakken en voor echte optredens gaan. Ik wilde niet meer door het hele land rijden om in achterafzaaltjes of in een cafeetje voor drie mensen te spelen. Daarna heb ik me ook meer toegelegd op het geluid. Wat hebben we allemaal nodig? Na eerst een tijdje Nederlandstalige repertoire gezongen en gespeeld te hebben, maakte ik al country en kreeg ik op een gegeven ogenblik een Messenger-bericht van de organisatie of ik in het voorprogramma van Emma Heesters wilde spelen. Zij deed op dat moment mee aan de Beste Zangers. Ik kende haar niet maar heb natuurlijk meteen ja gezegd toen ik erachter kwam wie zij was. Dat was een super leuke ervaring. In 2020 heb ik auditie gedaan voor Rabo On Stage. Toen was ik door. Het is twee keer uitgesteld vanwege corona maar op 10 september vindt het dan eindelijk plaats.”
Country muziek heeft niet zo’n hip imago en wordt nauwelijks op de radio gedraaid. Waarom heb je toch voor deze muzieksoort gekozen?
“Ik heb op een gegeven moment de beslissing gemaakt om me echt op de country muziek te richten omdat ik merk dat tijdens optredens het publiek enthousiast is. Ik vind het ook erg leuk om country te zingen. Verder spreken de instrumenten zoals banjo en steelgitaar me ook erg aan. Ik kan het in m’n eentje met m’n gitaar ook goed uitvoeren. En ik vind de kledingstijl heel tof!”
Heb je zelf favorieten. Groepen of artiesten waarmee je samen zou willen spelen?
“Met name Vince Gill vind ik heel erg goed. Hij lijkt me hoe hij is een heel normaal persoon. Z’n teksten spreken me aan en natuurlijk dat hij veel als soloartiest optreedt.”
Je werkt samen met John en Nienke van NEO-music en je wordt gecoacht door Sandra Vriese. Waarom heb je juist voor NEO-music gekozen?
“Sandra maakt zelf ook muziek, ze zit in een duo. Zij gingen daarheen en toen hadden we een gesprek waarin ze zei dat ze dacht dat NEO-music ook wel een hele goeie studio voor mij zou zijn. Toen ben ik daar voor de eerste keer geweest met m’n nummer ‘The Long Road’. Nou dat was heel leuk, we hadden de dag de studio gehuurd. Ze namen echt de tijd en alle instrumenten zijn ook live ingespeeld. Ik stuur bijvoorbeeld een demo van een nummer naar ze toe, waarbij ik aangeef wat ik ongeveer in m’n hoofd heb. Dan maken zij daar alvast een arrangement omheen. Vervolgens sturen zij het terug zodat ik alvast kan oefenen zodat de opname in de studio wat makkelijker gaat. Daarna wordt de mix en de mastering weer door hen gedaan en krijg ik het eindresultaat opgestuurd. Da’s wel een spannend moment!”
Zit er nieuw plaatwerk van je aan te komen?
“Ik ben op het ogenblik veel aan het schrijven en er komen dit jaar ook meerdere nummers van me uit maar dat is alles wat ik daar op dit moment over kan zeggen…”
Wat staat er verder in 2022 te gebeuren?
“Ik ga komend jaar naar Mallorca om op te treden op het Country Music Trail Festival. In 2018 heb ik daar vier tours gedaan met singer/songwriter Mike Toole die in verschillende hotels optrad. Ik raakte met hem in gesprek, we hebben samen gespeeld en toen vroeg zijn vriendin namens hem of ik nog een keer samen met hem wilde optreden. Later hebben we samen nummers geschreven via Facetime. In de zomer zit hij op Mallorca, in de winter in Duitsland. Ik ben nog een keer naar hem in Duitsland geweest om nummers op te nemen. Samen met hem heb ik ‘Where Does The Time Go’ geschreven. Verder hoop ik van de muziek m’n beroep te maken. Ik wil veel muziek uitbrengen, veel optreden en hoop natuurlijk naar Nashville te kunnen gaan. Dat is m’n droom.
