Recensie: Home Free - So Long Dixie

Home Free
So Long Dixie
Door Cedric Davids

De pandemieperiode is een uiterst vruchtbare muzikale tijd gebleken voor de vijf heren van de a cappella band Home Free. Tijdens het gedwongen thuis zitten, verblijdden ze de wereld veelvuldig met heerlijke a cappella covers van hoofdzakelijk (new) countryartiesten, maar ook van een aantal popnummers en ze boksten zelfs een heuse sea shanty medley in elkaar. Twintig van die nummers verschenen op 15 april 2022 op het album met de toepasselijke titel ‘The Sounds Of Lockdown’ (met o.a. nummers als ‘On The Road Again’, ‘The Gambler’, ‘Meet In The Middle’, ‘Down To The Honkytonk’ en ‘Amazed’). Naast alle covers hebben de heren van Home Free tevens de tijd gevonden om nog een album bij elkaar te schrijven. Dat heeft geresulteerd in ‘So Long Dixie’, dat op 4 november 2022 werd gereleased: 14 nummers, waarvan slechts 1 cover en maar liefst 13 eigen nummers. Een ware krachttoer voor een a cappella band, ook al zijn ze op drie nummers het genre ietwat ‘ontrouw’ geweest door het gebruik van een aantal muziekinstrumenten.

Het album opent met het uptempo ‘Road Sweet Road’, een ode aan het tourleven (‘Road, sweet road, another town, another show, and ain’t it nice to know, no matter where I go, I’m always home, oh, my road, sweet road.’). We zijn samen opgegroeid en kennen elkaar door en door, dus waarom proberen we het niet samen? Dat horen we terug op het semi-uptempo ‘Might As Well Be Me’ (‘If you’re gonna get together with some guy forever, girl, it might as well be me.’). Wat ben ik gek op jou! Dat is het onderwerp van zowel de ballad ‘Stargazer Lilies’ (‘If I ever had a doubt, it’s all gone now, yeah, girl, I love you and it’s hallelujah, it’s a miracle that I’m with you.’) als van het uptempo ‘Understand’ (‘Why am I such a lucky man, there’s just some things that I don’t need to understand.’).

De ballad ‘Everybody Walkin’ This Land’ klinkt als een onheilspellende, Disney Villainous song, maar heeft toch een positieve boodschap: we moeten er met zijn allen het beste van maken in dit leven, ondanks onze (existentiële) verschillen (‘People come together, everybody walkin’ this land.’). Ik sta in vuur en vlam voor jou, is het onderwerp van de ballad ‘Playing With Fire’ (‘I’m playing with fire, striking matches with my heart.’). De ballad ‘What’s Left Of My Heart’ heeft dan weer het volgende thema: mijn hart is al heel vaak gebroken, maar als jij voor mij kiest, schenk ik jou de volledige inhoud van wat nog over is van mijn hart (‘Here’s what’s left of my heart / There’s no denying, I’m a fixer-upper.’).

De ballad ‘MR’ is een ode aan de liefde en bevat een aantal leuke taalkundige vondsten (‘I’d be Mr. Foolish if I had let her pass on by, I’d be Mr. Senseless if she had left before my eyes, yeah, I’d be Mr. Lovesick, Mr. Lost-His-Only-Shot if I hadn’t kissed her, and, thank God, I did, ‘cause I could have missed her.’). Het uptempo ‘Remember My Name’ gaat over een zanger die er van overtuigd is dat hij op het punt staat om door te breken in de (country) music scene (‘Don’t got much money, and I don’t got fame, but when I do, you will remember my name.’). Let ook op de leuke verwijzingen naar o.a. Luke Bryan, Florida Georgia Line en Garth Brooks in deze song. Op de ballad ‘Give Me A Sign’ heeft het hoofdpersonage een gesprek met de Allerhoogste: God, ik word al een jaartje ouder, ga ik de ware nog tegenkomen (‘Dear God, tell me where she is, at least tell me that she exists and if she’s waiting for me somewhere down the line.’)?

Het overbekende, uptempo ‘Folsom Prison Blues’ van Johnny Cash is de enige cover op het album. Op de laatste drie songs wordt het a cappella genre doorbroken door het gebruik van muziekinstrumenten. Dankzij jou ben ik een beter mens geworden, horen we terug op de pianoballad ‘Save The World’ (‘You make me wanna save the world.’). Op het uptempo ‘Givin’ Up On You’ werkt Home Free samen met de heren van Texas Hill: ik kan niet leven zonder jou, ook al maak je het me soms erg moeilijk (‘I give up givin’ up on you / You keep breaking my heart but it hurts so sweet.’). Het slotnummer is de titeltrack ‘So Long Dixie’, een wondermooie ballad in onvervalste Zac Brown Band stijl. Een song die gaat over een mooi, maar hartverscheurend afscheid van jouw geboortegrond (‘So long Dixie, it’s hard to let you go.’).

Met ‘So Long Dixie’ hebben Austin Brown, Rob Lundquist, Adam Rupp, Tim Foust en Adam Chance van Home Free opnieuw een pareltje afgeleverd: overwegend originele songs, heerlijke samenzang en een album waar de positiviteit van af spat! Een ware verademing in deze steeds harder wordende maatschappij: lang leve het leven en de liefde! Zelfs het afwijken van het a cappella genre is allesbehalve storend. Home Free bewijst door hun muzikale originaliteit, kwaliteit en creativiteit dat ze nog steeds op eenzame hoogte staan in het a cappella genre. Een absolute aanrader ook voor elke liefhebber van (new) countrymuziek. 44 minuten puur luistergenot! Topalbum!