Collin Raye
Scars
Het was alweer tien jaar geleden, maar op 20 november 2020 verscheen het langverwachte album van Collin Raye, getiteld ‘Scars’. Een plaat met 14 nummers, allen (mede)geschreven door de zestigjarige zanger (geboren als Floyd Elliot Wray) en zijn broer Scotty Wray. Een ware muzikale tijdreis, want de inspiratie voor de verschillende songs beslaat zowel de jaren ’50 als hedendaagse muziek en alle jaargangen daartussen. Verwacht geen luchtig niemendalletje want het album heet niet voor niets ‘Scars’ (‘Littekens’ in het Nederlands). En die voelen we ook in alle vormen.
Door Cedric Davids
Het openingsnummer ‘Ghost Stories’ zet onmiddellijk de toon als het gaat om het voelen van de pijn van littekens. Dit semi-uptempo nummer, gekruid in de stijl van Sam Outlaw, The Mavericks en Roy Orbison, gaat over de pijn en leegte die je voelt wanneer jouw relatie is verbroken, maar je jouw ex-geliefde nog erg mist. Daarna is het reeds de beurt aan het titelnummer ‘Scars’. Deze bombastisch uitgroeiende ballad, een duet overigens met Miranda Lambert, bevat de volgende boodschap: iedereen heeft littekens en je moet niet bevreesd zijn om ze aan anderen te laten zien, want ze zijn onderdeel van wie we zijn (‘Some are deep, some are not, some never hurt at all, some hurt a lot’). Het uptempo nummer ‘Bad Storm Coming Tonight’ brengt de luisteraar terug naar de jaren ’90 en doet een beetje denken aan het werk van Alain Clark. Ondanks dat er stormweer op komst is wordt dit door de zanger als positief ervaren zolang hij maar bij zijn geliefde kan zijn.
Terug naar het thema ‘pijn’. ‘Dancing Alone In The Street’ is een countryballad over het leven van een aan lager wal geraakte man die zijn ex nog erg mist. Het uptempo ‘Never Going Back There Again’ vertelt dan weer dat je sommige dingen eens doet maar daarna nooit meer, zeker niet na een slechte ervaring (‘This crazy world is rarely black and white, sometimes right seems wrong but wrong feels right’). De countryballad ‘Loved By An Angel’, compleet met fiddle, pedal steel, banjo en hammondorgel, gaat over iemand die te laat beseft wat voor goud hij in handen had.
De uptempo old-fashioned countrysong ‘Rodeo Girl’ brengt ons terug naar ver vervlogen tijden. In dit duet van Collin met Vince Gill waant de luisteraar zich rijdend op een paard over de prairie, ondertussen mijmerend over een ‘Rodeo Girl’. Na dit vrolijke(re) intermezzo is het weer de beurt aan een aantal minder optimistische songs. Het uptempo ‘Chasing Renee’ is een erg jaren ’60 klinkende song, die doet denken aan het werk van The Beatles. En ook al klinkt de muziek vrolijk en opgewekt, de song gaat toch echt over iemand die niet opgeeft om de persoon waarop hij verliefd is te veroveren, ook al weet hij goed dat dit nooit zal gebeuren. Een andere, door de jaren ’60 muziek uit de UK geinspireerde song, is het semi-uptempo ‘Ever Making Up Time’. En ook dit nummer gaat over iemand die beweert er eeuwig voor zijn ex te zullen zijn ook al zullen ze nooit meer samen zijn.
Nog meer zielenpijn vinden we terug op de countryballads ‘I’ve Got A Lot To Drink About’ en ‘Let It Go Away’. De ene song gaat over een relatie die stuk is gegaan omdat de hoofdpersoon steeds de voorkeur gaf aan stappen en drinken met zijn vrienden in plaats van tijd te besteden aan zijn relatie, terwijl de andere song verhaalt over overspel.
Gelukkig zijn de laatste drie nummers op het album van een vrolijkere strekking. Een vreemde eend in de bijt (en tegelijkertijd ook weer niet) is het uptempo ‘Rock n Roll Bone’. Deze onvervalste Rock n Roll song is Collin’s ode aan Rock n Roll, zijn andere muzikale liefde naast countrymuziek. Het album staat vol met prachtige nummers, maar mijn absolute favoriet is ‘Young As We’re Ever Gonna Be’. Een emotionele kippenvelballad waarin Collin’s stem mij verrassend genoeg doet denken aan Meat Loaf in zijn hoogtijdagen. Op het slotnummer ‘Mama Sure Could Sing’ brengen Collin en zijn broer Scotty een ode aan het zangtalent van hun moeder. Een mooie kampvuurballad die deels tweestemmig a capella wordt gezongen. Een waardige afsluiter van dit album.
‘Scars’ doet zijn naam alle eer aan, want littekens in verschillende gedaantes vormen de rode draad door dit album. Het is een album dat gemengde gevoelens oproept en achterlaat, want alle emoties worden geraakt. Heel veel lichtere en zwaardere pijn, aangevuld met wat vrolijkheid en energie. Collin Raye heeft een prachtige plaat afgeleverd die het beluisteren meer dan waard is.
Release – 20 november 2020
Platen label – BFD
Collin Raye – Scars
