Album recensie: Blake Shelton - If I'm Honest

Blake Shelton - If I'm Honest

Release – 20 Mei 2016
Platen label – Warner Music Nashville

'Niemand heeft zin om naar de muziek van zijn opa te luisteren. Het kan me niet schelen hoeveel ouwe zakken in Nashville er lopen te klagen dat ik geen echte country maak. Die ouwe zakken kopen toch geen platen meer. De kids wel, en die hebben niks met die ouwe troep.' Aldus Blake Shelton een paar jaar geleden, toen hem door een interviewer werd gevraagd waarom zijn muziek steeds meer pop en steeds minder country werd. En dat geldt zeker voor zijn nieuwe album If I'm Honest, met voorsprong het meest pop-gerichte product dat hij ooit heeft gemaakt. Een plaat die strak staat van de drumcomputers, autotune en het soort productie dat je eerder op een One Direction-album zou verwachten. Af en toe wordt dat afgewisseld met een wat meer naturel bandgeluid, maar zelfs dan lijkt het resultaat nog altijd meer op Bon Jovi dan op een country-artiest. Wat Blake er niet van weerhoudt om meteen in het openingsnummer Straight Outta Cold Beer een zinnetje over 'listening to Old Hag' te stoppen. Diezelfde 'Old Hag', oftewel wijlen Merle Haggard, was ook zo'n 'opa' die 'ouwe troep' maakte, en ik vraag me af of hij wel zo vereerd zou zijn geweest met deze verwijzing.

De enige nummers die op If I'm Honest nog een beetje op country lijken zijn Friends, dat hij schreef voor de Angry Birds-film, en het flauwe, dubbelzinnige Doing It To Country Songs. Dit zijn de weinige momenten dat er fiddles en banjo's in de productie opduiken, maar eigenlijk klinkt het meer als een parodie dan als serieuze country. Het nummer Green lepelt vervolgens nog een hele berg redneck-cliché's op, maar de 'unplugged guitar' waar Shelton het in de tekst over heeft is in de bombastische productie nergens terug te vinden. En dat voor een artiest die in het verleden toch een hele rij platen heeft gemaakt om serieus rekening mee te houden.

Shelton heeft If I'm Honest vooraf omschreven als 'zijn meest persoonlijke album tot nu toe'. Daarmee doelde hij vooral op de nummers die in vrij bedekte termen verwijzen naar zijn scheiding. Came Here To Forget, dat al op single was verschenen, is een puur R&B-duet met zijn nieuwe vlam Gwen Stefani. En hoewel hij in Bet You Still Think About Me en het enorm verbitterde She's Got A Way With Words geen namen noemt, is het wel duidelijk dat ze aan zijn ex Miranda Lambert zijn gericht: 'She put the S.O.B. in sober, she put the hang in hangover, she put the ex in sex, she put the low in blow, she put a big F.U. in my future.' Blake heeft er de pest in, en niet zo'n beetje ook. Ik geloof alleen niet dat moeder Shelton haar zoon ooit heeft geleerd dat je de vuile was maar beter niet buiten kunt hangen. Dit mag dan misschien heel persoonlijk zijn, maar erg sympathiek komt het niet over, en muzikaal ben ik veel beter van Shelton gewend dan de gladgestreken popdeuntjes die hij hier serveert. If I'm Honest is, om heel eerlijk te zijn, gewoon een forse tegenvaller.