Recensie: Thomas Rhett - Where We Started

Thomas Rhett
Where We Started
Door Cedric Davids

In april 2021 verscheen met ‘Country Again (Side A)’ Thomas Rhett’s meest country klinkende plaat tot nu toe. In het najaar van 2021 zou ‘Country Again (Side B)’ op de markt komen, maar dat project lijkt iets op de lange baan te zijn geschoven. Maar niet getreurd: Thomas Rhett is verder op de countrytoer gegaan, want op 1 april 2022 (geen grap!) verscheen ‘Where We Started’: opnieuw een uitstekend album met 15 nummers en drie samenwerkingen en, bovenal, een positieve plaat, waar je (heel) vrolijk van wordt.

Het openingsnummer is de prachtige ballad ‘The Hill’: voor onze liefde zal ik altijd vechten (‘Not every battle’s worth it, I’ll admit where I’ve gone wrong, but fighting for your love, that’s the hill I want to die on.’). Daarna is het de beurt aan het vrolijke, uptempo ‘Church Boots’: ik ben wie ik ben, een eenvoudige plattelandsjongen, die blij is met wat hij heeft, en dat zal nooit veranderen (‘My work boots are my church boots and my party boots.’). Ik ben overal gelukkig, zolang jij maar bij mij bent, is het onderwerp van het semi-uptempo ‘Bass Pro Hat’ (‘Like blackberry jam on a home-made biscuit, yeah, that’s what I call small town living.’).

Het uptempo ‘Anything Cold’ is een partysong met heel veel alcohol, die doet verlangen naar de zomer (‘Anything cold with alcohol, I got no troubles at all.’). Op de ballad ‘Angels’ zingt Thomas Rhett: jij bent veel te goed voor mij (‘Don’t know why you were patient and wasted good saving on me, maybe angels don’t always have wings.’). De eerste samenwerking op ‘Where We Started’ is de ballad ‘Half Of Me’, een duet met Riley Green: tijd om te ontspannen met een koud biertje (‘Half of me wants a cold beer and the other half does too.’).

Salsa-achtige invloeden horen we terug op het semi-uptempo ‘Bring The Bar’: we hoeven nergens naartoe te gaan, thuis kan het ook heel gezellig zijn (‘Baby, I can bring the bar to you.’). Het uptempo ‘Paradise’ is een ode aan de liefde (‘I’m just happy to be sittin’ in your southern breeze, if you wonder what lovin’ you looks like, I call it paradise / You make perfect better every time.’). De indrukwekkende ballad ‘Death Row’ is, enkel afgaand op de titel, een op het eerste oog onheilspellende song op een uiterst positief album. Maar Thomas Rhett, Tyler Hubbard en Russell Dickerson maken er een menswaardige song van terwijl ze vertellen over de levenslessen die ze hebben geleerd tijdens een bezoek aan terdoodveroordeelden in een Amerikaanse gevangenis (‘Then it hit me, we’re all human, ain’t always proud of what we done, everybody’s days are numbered, only difference is, they all know which ones.’).

De met mars-elementen omklede ballad ‘Mama’s Front Door’ vertelt het verhaal van de verschillende fases van een relatie aan de hand van herinneringen aan levensmomenten, meegemaakt aan de voordeur van het huis van de moeder van de vrouw van een stel (‘It’s crazy to think how much my life has changed now and it just keeps changing a little bit more every time I show up at your momma’s front door.’). Nog meer herinneringen, maar ditmaal aan een zomerliefde, zijn terug te horen op het semi-uptempo ‘Slow Down Summer’ (‘I was beggin’ these leaves, don’t go changin’ on me / Our sunburns were startin’ to fade, yeah, we knew what was comin’.’). Het uptempo, Sam Hunt-achtige en tevens retro ‘Simple As A Song’ gaat over het volgende: ik wil mij in jouw liefde verliezen, net zoals ik me verlies in heerlijke ouderwetse songs (‘If you’re gonna love me, baby, love me simple as a song / Wrap me up in your melody.’).

Ik weet het zeker: samen met jou wil ik oud worden. Dat is het onderwerp van het stijvolle, semi-uptempo ‘Us Someday’. Heel zeker ook een countrysong, maar door het gebruik van strijkers (violen en cello) is het een lied dat tevens past op een bal tijdens een sprookjesachtig kasteelfeest in de middeleeuwen. Een song die ook perfect in het repertoire van Taylor Swift zou passen (‘Oh, you can’t control the way life’s gonna go, if there’s one thing that I know, is you and me in an old rockin’ chair, you’re still pretty and I’m turnin’ grey, my love, that’ll be us someday.’). Op het uptempo, licht tropische ‘Somebody Like Me’ loopt Thomas Rhett over van het zelfvertrouwen: jij bent ongetwijfeld op zoek naar mij, want ik ben de ware voor jou (‘Yeah, baby, I think that you’re lookin’ for someone like me.’). Het slotnummer en tevens de titeltrack, de ballad ‘Where We Started’, is een duet met Katy Perry: kijk eens hoe ver we al zijn gekomen met zijn tweetjes (‘We’re all we need, yeah / If you wonder ‘bout our future, think about our history.’).

Thomas Rhett heeft met ‘Where We Started’ opnieuw een pareltje afgeleverd. Een positief album, een album om vrolijk van te worden. En nog iets om naar uit te kijken: dit jaar zou tevens ook ‘Country Again (Side B)’ moeten verschijnen. Thomas Rhett is en klinkt nog steeds country en daar mogen we ons allemaal heel gelukkig mee prijzen!