Recensie: Randall King - Into The Neon

Randall King
Into The Neon
Door Cedric Davids

De in Nederland steeds groter wordende fanbase van Randall King wordt in 2024 erg verwend. Op 2 maart 2024 maakte hij deel uit van de line-up van C2C Rotterdam 2024 (naar aanleiding van zijn optreden tijdens C2C Rotterdam had ik ook een interview met Randall King) en op 24 augustus 2024 zal hij met zijn eigen headliner show schitteren in Melkweg Amsterdam. Op 26 januari 2024 verscheen tevens zijn nieuwste album, getiteld ‘Into The Neon’. Een uitstekende plaat, bestaande uit 18 nummers en bijna 1 uur luistergenot, waarop gevoelige ballads, typische cowboysongs en onvervalste honky tonk elkaar perfect afwisselen.

‘Into The Neon’ opent met de ballad ‘One Night Dance’, een eerste ode aan de liefde (‘I think I’ve found another wonder of the world and, girl, it’s you; this feels like more than just a one night dance.’). Overal waar ik naartoe ga blijft de gedachte aan jou mij achtervolgen. Waarom is het toch zo moeilijk om jou te vergeten? Dat vraagt het radeloze hoofdpersonage zich af op de ballad ‘Somewhere Over Us’ (‘If your memory ain’t gone, I ain’t putting this thing into park.’). Wat ziet mijn schat er toch geweldig uit in haar cowboylaarzen, glundert het hoofdpersonage dan weer op het vrolijke, uptempo ‘When My Baby’s In Boots’ (‘She steals the show, man, you oughta see it, when the band plays ol’ Brooks and Dunn.’).

Het uptempo ‘What Doesn’t Kill You’ heeft een ietwat merkwaardige boodschap: tegenslagen in het leven verdoof je het beste met sterke drank (‘What doesn’t kill you makes your drinks stronger.’). Ik had nooit gedacht dat ik mij ooit aan iemand zou binden, maar jij hebt daar verandering in gebracht, zingt Randall King op de prachtig georkestreerde ballad ‘Hang Of Hangin’ On’ (‘I never thought that this would last this long, I’m getting the hang of hangin’ on.’). Barman, schenk mijn glas nog eens vol, want zij heeft mij zoveel pijn gedaan, horen we terug op het semi-uptempo ‘Burns Like Her’ (‘Give me something that burns like her.’).

Het uptempo ‘Good Feelin’’ gaat eigenlijk over een impulsieve actie, over leven in het moment: ik ken jou nog maar net, maar wat wij vanavond samen gaan doen, ga ik mij later ongetwijfeld beklagen (‘Girl, you’re looking like my kind of kryptonite; I’ve got a real good feeling you’re gonna be bad for me.’). Een andere wondermooie ballad op het album is ‘The One You’re Waitin’ On’: wie is toch die ware waar jij nog steeds op zit te wachten? Ik wil die rol gerust op me nemen, hoor (‘Is he worth the wait, the one you’re waitin’ on?’)! De titeltrack ‘Into The Neon’ is een echte cowboyballad: ik ben een vrije vogel, die van dorpje naar dorpje zwerft (‘The dirt on these boots is all I take from them towns.’).

En dan is het de hoogste tijd voor een stevige portie honky tonk op het uptempo ‘Tonk ‘Til I Die’: honky tonk is mijn lust en mijn leven (‘You can bet your life, I’m gonna tonk ‘til I die.’). Het leven gaat verder, ook zonder jou, maar toch is alles anders sinds je mij hebt verlaten. Dat horen we terug op het semi-uptempo ‘But It Ain’t’ (‘It’s the same old same, but it ain’t.’). Nog een song over gemis en spijt is het uptempo ‘Coulda Been Love’: waarom heb ik haar, mijn ware liefde, laten gaan (‘This old heart ain’t getting any younger, what was I thinkin’, it coulda been love.’)?

Ook op de ballad ‘Damn You Look Good’ spat spijt er van af: pas sinds wij uit elkaar zijn besef ik hoe goed jij eruitziet en heb ik spijt dat ik je heb laten gaan (‘But if I’m being honest, I never really knew what I had until I lost it.’). Het uptempo ‘Hard To Be Humble’ is een ode aan de liefde (‘It’s hard to be humble, baby, when I’ve got you.’). Stel de juiste prioriteiten, is de boodschap van het uptempo ‘Right Things Right’ (‘You’re gonna get some things wrong, just get the right things right.’).

We zijn erg dicht bij gelukkig zijn geweest, maar helaas was dat niet voldoende om onze relatie in stand te houden, treuren de hoofdpersonages van de ballad ‘As Far As We Go’ (‘Where I am standing, empty handed, is as far as we go.’). Mijn grootste wens is dat jij mij net zo hard zou missen als dat ik jou mis, zingt Randall op de ballad ‘I Could Be That Rain’ (‘Making you miss me like I miss you.’). Op het slotnummer, de autobiografische ballad ‘I Don’t Whiskey Anymore’, geeft Randall King aan dat hij is gestopt met drinken, nadat hij tot het besef was gekomen dat hij voor zichzelf en zijn geliefden geen aardig persoon was wanneer hij had gedronken (‘If I’m being honest, I don’t like me when I’m on it, so I don’t whiskey anymore.’).

‘Into The Neon’ van Randall King is een heerlijk album, dat bol staat van typische countrythema’s (liefde, het verdrinken/verdringen van verdriet door middel van alcohol, een stevige portie honky tonk…) en countryinstrumenten, zoals de fiddle, de banjo, de mandoline en uiteraard de pedal steel. Een aanrader voor de liefhebbers van echte, traditionele countrymuziek en van artiesten als Dierks Bentley, Scotty McCreery, Garth Brooks, Alan Jackson en George Strait. Heb je erg genoten van Randall King’s concert tijdens C2C Rotterdam of heb je hem gemist tijdens C2C Rotterdam en ben je na het lezen van deze recensie nieuwsgierig geworden naar zijn werk, beluister dan zeker het uitstekende ‘Into The Neon’ (en zijn twee vorige albums) en koop een ticket voor zijn headliner show in Melkweg Amsterdam in augustus 2024! Yeehaw!