Recensie: HARDY - the mockingbird & THE CROW

HARDY
the mockingbird & THE CROW
Door Cedric Davids

Op 20 januari 2023 verscheen het nieuwe album van HARDY, getiteld ‘the mockingbird & THE CROW’. Een zeer toepasselijke titel, want de titel symboliseert de veelzijdigheid en eigenzinnigheid van de artiest uit Mississippi. Verwacht geen doorsnee countryalbum: 17 nummers, waarvan de eerste 8 songs zonder meer het predikaat ‘new country’ dragen, gevolgd door een overgangsnummer van maar liefst 5 minuten. En op de laatste 8 songs brengt HARDY een stevige mix van rock, metal en country. Een soort ‘Jekyll and Hyde’ album, dat kracht wordt bijgezet door de albumhoes (die trouwens doet denken aan de albumhoes van ‘JEKYLL + HYDE’ van Zac Brown Band uit 2015). Zet je schrap voor een rollercoaster van emoties!

Zoals reeds hierboven beschreven vallen de eerste 8 songs op het album heel zeker onder de noemer ‘new country’. Het openingsnummer, het uptempo ‘beer’, is onmiddellijk een song met een originele invalshoek: het opgroeien van een jongen, vanaf zijn 17de verjaardag, tot een volwassen man, wordt beschreven vanuit het standpunt van zijn beste vriend. Niets ongewoons, zal u misschien denken, ware het niet dat de beste vriend in dit geval een… biertje is (‘Seventeen, since the night we’ve met, man, we’ve been thick as thieves, it was you and me / Sincerely, beer.’). Op de ballad ‘red’ brengt HARDY, samen met zijn goede vriend Morgan Wallen, een ode aan het plattelandsleven (‘I ain’t talking politics, I’m talking small town.’). Daarna is het de beurt aan een andere samenwerking, ditmaal met zijn goede vriendin Lainey Wilson. Samen zingen zij de taboedoorbrekende murder ballad ‘wait in the truck’ (‘I never thought my day of justice would come from a judge under a seat, but I knew right then I’d never get hit again, when he said to me ‘Wait in the truck, just wait in the truck’.’). Nog een song met een originele invalshoek is de ballad ‘drink one for me’: een overledene zingt zijn vrienden toe en vraagt hen om een biertje te drinken om hem te herdenken (‘I hate to tell you, but they ain’t got beer in heaven, so, boys, when you drink one, drink one for me.’).

Het leven is zoveel mooier en leuker met zijn tweeën in plaats van alleen te zijn, is het onderwerp van de wondermooie, romantische ballad ‘i in country’ (‘There ain’t no ‘I’ in country, but there is a y.o.u.’). Op het uptempo ‘screen’ legt HARDY de vinger op de zere plek van onze huidige maatschappij. Wij worden zodanig gedomineerd door (TV) schermen en wij leven dusdanig veel met en in onze telefoon, dat HARDY ons de volgende dringende boodschap will meegeven: doorbreek dit patroon en leef het echte leven (‘See the world, take it in, catch a sunrise, with your own eyes.’). Geluk/Vrolijkheid, waar ben je toch gebleven? Dat vraagt HARDY zich af op de ballad ‘happy’, waarin hij een gevoel (‘happy’) omzet in een persoon van vlees en bloed (‘My old friend, where has time gone, we were thick as thieves until hate came along, and what a mess we’ve gotten into, hey Happy, why can’t everybody just be… you?’). Het 8-tal ‘mockingbird’ songs wordt afgesloten met de countryballad ‘here lies country music’. Een song, waarop de zanger definitief afscheid lijkt te nemen van de countrymuziek. Maar gelukkig blijkt het slechts om een nachtmerrie te gaan en is de song toch een (eigenzinnige) ode aan de countrymuziek: Thank God for country music (‘I never wanna say again, here lies country music, rest easy, my old friend, thank you, country music, Amen.’)!

De titeltrack ‘the mockingbird & THE CROW’ is de buffer tussen de twee sets van telkens 8 songs op het album en is een uiterst intelligent opgebouwde song van maar liefst 5 minuten, die bestaat uit twee delen. Het eerste deel van de song is het ‘mockingbird’ gedeelte en verwijst naar de roots van HARDY, zijn thuisstaat Mississippi (de staat waarvan de mockingbird (spotlijster) het symbool is). Een autobiografische ballad over een kid uit Mississippi, die netjes binnen de countrylijntjes kleurt (‘I’ve always been a mockingbird, but now I’m a mockingbird with a microphone.’). Na ongeveer 2,5 minuut verandert de toon van de song en start het ‘THE CROW’ gedeelte. Het deel waarin HARDY de luisteraar erop voorbereidt dat hij ook een andere, meer duistere, rebelse en ruige kant heeft en waarin de song transformeert in een ruige rock/metal song (‘And I refuse to be another mockingbird with a microphone, I’ll fly the line I choose to, brother, even if that makes me the crow.’). De ultieme ‘Jekyll and Hyde’ song.

De laatste 8 nummers van het album vormen het ‘THE CROW’ gedeelte. Een gedeelte met hoofdzakelijk stevige rocknummers, vaak doorspekt met metal-invloeden (op de song ‘KILL SHIT TILL I DIE’ wordt het zelfs pure metal) in de stijl van Limp Bizkit, Metallica, Soundgarden… En af en toe komt een vleugje country voorbij. Opnieuw stuk voor stuk intelligent geschreven nummers, maar je moet wel openstaan voor andere muziekstijlen. Ook al ben ik nu beroemd, de roem heeft mij niet veranderd, is het onderwerp van ‘SOLD OUT’ (‘And my last name is a whole lot bigger than I thought it’d be, a lotta things changed, except one thing, me / I’ll be country till I’m dead.’). De duivelse lokroep van alcohol horen we terug op het uptempo ‘JACK’ (‘Don’t listen to momma, hell I ain’t the devil, ditch me when you wanna, but if you need a little, I can fix your problems, always got your back.’). ‘TRUCK BED’ is dan weer een song over een alcoholist die door zijn vrouw op straat is gezet (‘I woke up on the wrong side of the truck bed this morning.’).

Het uptempo ‘.30-06’ is een song over een relatiebreuk en ‘I AIN’T IN THE COUNTRY NO MORE’ gaat over het volgende: het stadsleven is even wennen voor een plattelandsjongen (‘Never seen so much concrete before, I ain’t in the country no more.’). Op het uptempo ‘RADIO SONG’, nog zo’n ‘Jekyll and Hyde’ song, beschrijft HARDY samen met punk/metalartiest Jeremy McKinnon de elementen waaraan een radiovriendelijke (country)song moet voldoen en waaraan niet. Ik val in herhaling, maar opnieuw is dit een uiterst intelligent opgebouwde song. Op het slotnummer ‘THE REDNECK SONG’ keert HARDY terug naar het betere (new) country werk. Het nummer start als een traditionele, old fashioned countrysong (inclusief krakende grammofoongeluiden om het ‘traditionele’ karakter van de song te versterken) en groeit algauw uit tot een uptempo countryhymne, een ode aan het redneckleven (‘I’m a redneck, the redneck life is the only life for me.’).

‘the mockingbird & THE CROW’ van HARDY: Wow, wat een rollercoaster van emoties! Het was voor mij in eerste instantie even wennen aan het ruigere ‘THE CROW’ gedeelte, maar wat een fantastische plaat! Een complex album, barstensvol intelligent opgebouwde, geweldige songs. Originele invalshoeken, tekstueel fantastisch en met heel veel diepgang. HARDY schuwt het ook niet om taboes te doorbreken en om de vinger op de zere plek te leggen. Een zeer gevarieerd album, met een mix van country, rock en metal. Het jaar 2023 is pas begonnen, maar het zou best kunnen dat het album van het jaar 2023 reeds op 20 januari 2023 is verschenen! Een album dat alles in zich heeft om uit te groeien tot een klassieker! Topalbum van HARDY!