Album recensie: Miranda Lambert - The Weight Of These Wings

Miranda Lambert - The Weight Of These Wings

Release – 18 November 2016
Platen label – Vanner Records/RCA Records

Het kan verkeren. Het vorige album van Miranda Lambert, Platinum uit 2014, was een plaat die sterk op pop-country leunde. De nieuwe opvolger The Weight of These Wings is een stuk minder toegankelijk maar bepaald niet minder indrukwekkend. Een ander belangrijk verschil is dat Miranda's ex Blake Shelton op Platinum een stevige vinger in de pap had, terwijl ze hier juist zo veel mogelijk afstand van hem neemt. De productie van dit dubbelalbum (Miranda verwent ons met maar liefst 24 nummers) is duidelijk geïnspireerd door haar recente samenwerking met Dave Cobb op het verzamelalbum Southern Family. Verwacht hier dus geen gezellige popnummers als Smokin' and Drinkin' of de jaren '80 hardrock van Somethin' Bad.

Lambert heeft de plaat in twee helften verdeeld. Deel één heet The Nerve en bevat voornamelijk countryrocknummers, terwijl ze op deel twee, The Heart, vooral overschakelt op fijn ouderwetse countryballads met lekker veel pedal-steel. Het soort nummers waar George Jones en Tammy Wynette zich niet voor geschaamd zouden hebben. De productie is een stuk gruiziger dan op Platinum, met veel 'bijgeluiden' zoals krakende gitaarversterkers, natrillende bekkens en vingers die over de snaren glijden. Er wordt alles aan gedaan om te benadrukken dat je naar een live-band luistert, en dat geeft het geheel een spontaan gevoel. In de rocker Bad Boy gaat het intro zelfs even verkeerd en laat ze de band opnieuw beginnen.

'There's trouble where I'm going but I'm gonna go there anyway', luidt de eerste zin van openingsnummer Runnin' Just In Case, en dat wordt even later gevolgd door de meest directe verwijzing naar haar scheiding: 'What I lost in Louisiana I found back in Alabama' gaat over het einde van haar huwelijk met Shelton en haar nieuwe, uit Alabama afkomstige vriendje, soulzanger Anderson East. Een somber begin, maar wees gerust, want verder is The Weight of These Wings bepaald geen triest echtscheidingsalbum geworden. Wel haar meest persoonlijke, veelzijdige en gedurfde plaat. Naast prachtballads als Getaway Driver, Vice, For the Birds en Keeper of the Flame is er meer dan genoeg ruimte voor nummers met wat meer pit. Highway Vagabond en Pink Sunglasses zijn psychedelische hippieliedjes, Ugly Lights een lekker scheurend rockabillynummer en Bad Boy en Six Degrees of Separation klinken bijna als southern rock. De afsluiter I've Got Wheels is een meeslepende ballad vol girl power die het allemaal bij elkaar brengt. Je ziet al bijna voor je hoe het publiek hierbij de aanstekers of de smartphones tevoorschijn haalt.

Wereldplaat? Jawel, wereldplaat!