Album recensie: Garth Brooks - Man Against Machine

Garth Brooks - Man Against Machine

Release – 11 November 2014
Platen label – Pearl Records/ RCA Records Nashville.

Dertien jaar heeft het geduurd. Dertien jaar van 'doet-ie het wel of doet-ie het niet'. Maar afgelopen zomer kwam eindelijk de officiële bevestiging, en hier is het moment die we wisten dat zou komen: de nieuwe Garth is gearriveerd. 'Man Against Machine' is zijn eerste release met volledig nieuw, eigen werk sinds 'Scarecrow', en het is een album op stadionformaat geworden. Garth schaamde zich toch al nooit voor een beetje bombast, maar nog nooit eerder heeft hij de registers zo ver opengetrokken als hier. Bijna ieder nummer op 'Man Against Machine' is erop geschreven om zelfs op de achterste rij van een gemiddelde sportarena nog groots en meeslepend te klinken en alle refreinen zijn bedoeld om luidkeels mee te brullen.

Daar is niks mis mee. Garth weet wel raad met een breed uitgemeten powerballad en er zitten ook nu weer een paar hele mooie tussen. Vooral 'She's Tired of Boys', 'All-American Kid' en 'Cowboys Forever' vallen direct bij de eerste draaibeurt positief op. En in het titelnummer gaat het helemaal loos, met beukende 'We Will Rock You'-drums en gierende gitaarsolo's alsof de heren van Queen even op bezoek komen.

Het is een keuze die de sfeer sterk bepaalt, en wat een beetje ontbreekt is de humor. Garth probeert doorlopend om nummers als 'We Shall Be Free' en 'The Thunder Rolls' te evenaren, en daar komt hij vaak behoorlijk dicht bij in de buurt. Maar verwacht hier geen nummers in de sfeer van 'Friends In Low Places' of 'American Honky Tonk Bar Association'. Hij probeert wel even leuk te doen in 'Rodeo and Juliet', maar verder dan wat melig stoeien met Shakespeare-citaten komt het niet. Het is het enige nummer dat echt mislukt, want de single 'People Loving People' komt hier in zijn volledige uitvoering veel beter tot zijn recht dan toen hij afgelopen zomer werd uitgebracht.

Het nummer dat het meest van de rest afwijkt is het melancholieke 'Fish', een lief liedje dat onmiddellijk aan John Denver doet denken. Een welkome afwisseling, want hoewel 'Man Against Machine' absoluut een overtuigende comeback is, is het ook een beetje veel van hetzelfde.