Album recensie: Chris Stapleton - From A Room: Volume 2

Chris Stapleton - From A Room: Volume 2

Release – 1 December 2017

Platen label – Universal Music

Het is best een slimme truc, die Chris Stapleton met zijn tweede From A Room-album uithaalt. Het eerste deel verscheen afgelopen lente, maar hij wachtte tot december met deel twee. En in de muziekwereld begint het nieuwe jaar op 1 december. Dat is de maand waarin muziekjournalisten hun jaarlijstjes maken, en platen die dan nog uitkomen tellen mee voor het volgende jaar. Diezelfde regel geldt bijvoorbeeld ook voor de Grammy Awards. Door From A Room in tweeën te hakken en in mei en december uit te brengen hoopte Stapleton dat de plaat mee zou tellen voor 2017 én 2018. Een knappe marketingstunt, maar dat neemt niet weg dat From A Room, als je beide platen bij elkaar legt, nog altijd een half uur korter is dan The Weight of These Wings, het dubbelalbum van Miranda Lambert uit 2016. Maar hij vraagt wel de volle prijs voor die twee platen. Echt een slimme truc, ja toch niet dan?

Met de plaat zelf is ondertussen niet veel mis. Net als het eerste deel bevat hij negen nummers, al zitten er deze keer wat minder ballads tussen. Beste nummers zijn de opener Millionaire, een mooi klein liefdesliedje, de countryrocker Hard Livin’, het bedachtzame Scarecrow In The Garden, Midnight Train to Memphis (het is weer eens wat anders dan Georgia) en het afsluitende Friendship. Aan de andere kant is Tryin’ To Untangle My Mind niet het beste nummer dat Stapleton ooit over whiskey en wiet schreef, en is de akoestische ballad A Simple Song lang niet zo goed als Death Rowop het eerste deel. From A Room: Volume 2 is heel bevredigend, maar niet het meesterwerk waar ik op had gehoopt.