Album recensie: Brothers Osborne - Pawn Shop

Brothers Osborne - Pawn Shop

Release – 15 Januari 2016
Platen label – EMI Nashville

De Brothers Osborne komen uit Maryland maar wonen in Nashville, en met 'Pawn Shop' brengen ze hun debuutalbum uit. De broers (T.J. op zang en de zwaar bebaarde John op sologitaar) hebben muziek leren maken door de country- en classic rock-platen van hun vader na te spelen, en die combinatie hoor je ook duidelijk terug op deze plaat. Wie ze al langer volgt zal de meeste nummers waarschijnlijk al kennen, want eigenlijk is het gewoon een verzameling van de drie singles en één EP die ze de afgelopen twee jaar hebben gemaakt.

Om heel eerlijk te zijn gaat de plaat niet zo overtuigend van start. Openingsnummer 'Dirt Rich' is een geinig niemendalletje, maar het wordt gevolgd door twee ballads, '21 Summer' en 'Stay A Little Longer', die veel te zwaar op een U2-achtig geluid leunen. In combinatie met de vrij monotone zang gaat dat al snel vervelen, maar gelukkig komt daar met het daaropvolgende titelnummer en het feestelijke 'Rum' verandering in. Geinige honky tonk-nummertjes als deze ('Green Pastures' is er ook zo eentje) gaan de broers meer dan uitstekend af, maar ze hebben nog veel meer in hun mars.

'Down Home' en 'It Ain't My Fault' zijn lekkere vette countryrockers met een stevige scheut Lynyrd Skynyrd er doorheen, en met 'Heart Shaped Locket' laten ze horen dat niet al hun ballads zo saai zijn als de eerder genoemde titels. Maar het nummer dat echt met kop en schouders boven de rest uitsteekt is het schitterende 'Loving Me Back', een inventief gearrangeerd liefdesliedje met een knap geschreven tekst dat dankzij een gastoptreden van Lee Ann Womack naar een nog hoger plan wordt getild. Nu al één van de mooiste countrynummers van het jaar, en op zich al meer dan genoeg reden om 'Pawn Shop' aan te schaffen. De Brothers Osborne mogen blijven. Graag zelfs.