Release – September 2013
Platen label – Mercury Nashville
De doelstelling van Billy Currington met dit album was om de luisteraars een vrolijk gevoel te geven. Maar misschien had de zanger dit vrolijke gevoel zelf harder nodig dan zijn fans.
De keuze voor vrolijk is dan ook begrijpelijk als je op de hoogte bent van zijn anger issues. Deze problemen leverde hem een bezoekje aan de gevangenis (borg 27.700 dollar), 5 jaar voorwaardelijk, 1000 dollar boete en een verplichte cursus anger managment op.
Maar het doel is behaald. Het album klinkt behoorlijk happy. Met als vrolijk middelpunt de cover van Jack Johnsons “Banana Pancakes”. Geinspireerd door de sound van Johnson is hij wel zeker. “Hallelujah” zou zo weer een copy paste van Johnson kunnen zijn.
“Hey Girl” is een van de betere nummers op het album. De elektrische en steelgitaar laten de track opvallen tussen de andere rustigere laidback tracks. De beloning is er ook, de song bereikte in de US Country Airplay de toppositie.
“Hard To Be a Hippie” een duet met de legende Willie Nelson is een van de weinige echte countrynummers. Met het veelvuldig gebruik van de steelgitaar krijgt het een lekker ouderwets tintje. Maar het voelt een beetje of Nelson gebruikt wordt om het album toch nog country te houden.
Het lijkt alsof Currington zich er makkelijk vanaf maakt. Hij heeft aan geen enkel nummer meegeschreven. Tevens staan er maar 10 tracks op het album waarvan er zelfs een een cover is.
Had hij andere dingen aan zijn hoofd of wordt hij een beetje lui?
Het nummer “Wingman” heeft nog het meeste weg van een soul nummer. Alles bij elkaar genomen klinkt het totale album als een soort countrypop meets soul. Het zijn de traditionele country muziekinstrumenten die hij in de nummers betrekt waardoor enkele songs nog redelijk country klinken.
We hopen dat zijn volgende album wat meer in de trent van “People Are Crazy” zal zijn.