Album recensie: Ashley McBryde - Girl Goin’ Nowhere

Ashley McBryde - Girl Goin’ Nowhere

Release – 30 maart 2018

Platen label – Atlantic/Warner Music Nashville

Een van de meest aangename verrassingen van het jaar tot nu toe is Girl Goin 'Nowhere, het 'debuutalbum' van aanstormende countryster Ashley McBryde. En hoewel het niet echt haar debuut is - ze bracht de afgelopen twaalf jaar twee albums en een EP in eigen beheer uit - voelt het wel als een verademing in een tijd waarin de scheidslijnen binnen het genre scherper dan ooit worden getrokken. McBryde banjert over die grenzen heen alsof ze niet eens bestaan, en ze heeft er geen enkele moeite mee om aanstekelijke pop-country te mixen met veel intenser materiaal. Nog belangrijker: ze doet het met enorm veel flair op een album dat steeds sterker wordt naarmate het vordert.

McBryde gaat van start met de meest radiovriendelijke nummers, letterlijk zelfs als we afgaan op het lekker pakkende Radioland. Maar tegen de tijd dat we halverwege de plaat zijn, met het ontroerende verhaal over een compleet afgedragen kledingstuk op The Jacket en een behoorlijk meedogenloze kijk op het leven in het zuiden van de VS op Livin 'Next Door To Leroy is het duidelijk dat de ambities van McBryde veel verder reiken dan hitsucces. En tegen die tijd hebben we nog niet eens het hoogtepunt van de plaat bereikt. Dat is A Little Dive Bar in Dahlonega, een tranentrekker die zo invoelbaar is dat het één van de beste nummers in zijn soort is sinds Angaleena Presley Housewife’s Prayer opnam met de Pistol Annies. Girl Goin 'Nowhere is alleen al de volle prijs waard vanwege dat nummer, maar heeft nog veel meer te bieden. Prachtplaat.