Album recensie: Allison Moorer - Down to Believing

 

Allison Moorer - Down to Believing  

Release – 17 Maart 2015
Platen label – Entertainment One Music/ENT. ONE MUSIC

 

 

Het nieuwe album van Allison Moorer, 'Down To Believing', voelt een beetje als een comeback. Het is haar achtste album, nadat ze midden jaren '90 debuteerde op de soundtrack van de film 'The Horse Whisperer'. Haar meest recente album 'Crows' dateert van vijf jaar geleden, en hoewel Moorer in interviews heeft aangegeven dat ze in die periode nooit gestopt is met songs schrijven, richtte ze zich compleet op haar privéleven en haar in 2010 geboren zoon, waarbij later autisme werd geconstateerd. In die periode liep ook haar huwelijk met countryzanger Steve Earle stuk en bleef ze als alleenstaande moeder van een kind met beperkingen achter. Geen wonder dat ze weinig tijd had om aan haar carrière te werken, en een mirakel dat er zo'n mooi album uit is voortgekomen.

 

Die gebeurtenissen klinken nadrukkelijk door in de teksten van 'Down to Believing'. Haar huwelijksperikelen gooit ze eruit in 'Thunderstorm / Hurricane' en 'I'm Doing Fine', maar het meest aangrijpende nummer is 'Mama Let The Wolf In', waarin ze haar onwillekeurige schuldgevoel voor de aandoening van haar zoon onder woorden brengt. Een nummer dat moeilijk is uit te luisteren zonder een brok in de keel te krijgen, hoewel het muzikaal absoluut geen smartlap is. Dat geldt voor het merendeel van het album. Moorer laat zich ondersteunen door een robuuste band die de nummers, ondanks de vaak donkere teksten, een open en opbeurend gevoel meegeeft.

 

 

Het nummer waarin dat het sterkst naar voren komt is 'Blood', dat Moorer oorspronkelijk schreef voor haar oudere zus Shelby Lynne. In 1986, toen Moorer veertien was, verloren de zussen hun ouders toen hun moeder door hun vader werd vermoord en hij vervolgens de hand aan zichzelf sloeg. Het was Lynne die daarna de zorg voor Allison op zich nam, en 'Blood' klinkt bijna als een bedankje voor die periode. Een stemmig maar ook hoopgevend nummer. En dat geldt ook voor de afsluitende ballad 'Gonna Get It Wrong', één van de weinige nummers die echt in mineur staan. Het eindigt met de boodschap dat je toch altijd verder moet, wat voor vergissingen je ook maakt en wat voor obstakels het leven ook voor je opwerpt. 'I know I'm gonna get it wrong, but that's alright', zingt ze. Maar op dat moment weet je als luisteraar al dat er met 'Down to Believing' helemaal niets mis is. Prachtplaat.