maandag, 14 maart 2022 08:46

Miranda Lambert haar muzikale reis PALOMINO arriveert 29 april

Miranda Lambert; foto Robert Ashcroft

Voor regerend ACM Entertainer of the Year Miranda Lambert, bood elk van haar zeven opeenvolgende nummer 1-albums een kans om een nieuw thema te verkennen terwijl ze zichzelf door verschillende sonische landschappen duwde. Met het progressieve album Palomino, dat op vrijdag 29 april uitkomt, heeft Lambert een plaat gemaakt die de wereld en de mensen daarin verkent, overal op zoek naar schoonheid en avontuur.

Een regel uit het eerste nummer dat voor het album is geschreven, vat het project als geheel misschien het beste samen: "Er is altijd een vreemdeling in mijn ziel geweest / die houdt van een goed afscheid en een goede hallo", zingt ze in "Tourist". Op Palomino reist haar innerlijke vreemdeling lyrisch van Fort Worth naar de Mojave-woestijn; Battambang, Cambodja naar Maine; het Crystal Palace in Bakersfield naar de Rocky Mountains en verder. Op elke bestemming en met elk personage dat je onderweg tegenkomt, is Lamberts vrijlooptocht een werk van ongebreidelde vrijheid en zelfontdekking zonder pijnlijke introspectie.

"Het maken van deze plaat is een van de leukste en meest creatieve ervaringen van mijn carrière geweest", weerspiegelt de vrouw die de titel van meest bekroonde artiest in de geschiedenis van ACM draagt. “Luke Dick, Natalie Hemby en ik gingen in 2020 naar mijn boerderij in Tennessee en begonnen liedjes te schrijven. We dachten, terwijl we tijd hebben, laten we naar het land gaan en kijken wat er gebeurt. De eerste die we schreven was 'Toerist' en dat zette ons op weg om iets te creëren met een beetje een thema. Omdat we op dat moment niet konden reizen, besloten we op reis te gaan door liedjes. Ik hoop dat jullie er allemaal klaar voor zijn om met ons mee te reizen, dwalende geesten en een aantal coole personages te ontmoeten met geweldige verhalen.”

Haar eerste solo-album sinds de GRAMMY-winnende Wildcard van 2019 (ondanks een drukke tussentijd met het uitbrengen van het GRAMMY-genomineerde samenwerkingsproject The Marfa Tapes en Pistol Annies-viering Hell of a Holiday), opent Palomino met een langzame opbouw en een laaghangende sfeer op "Actin' Up", met het openingsnummer als eerste in een reeks ansichtkaarten van de weg, afbeeldingen en momenten, plaatsen die je hebt gezien en in zijn geheel opgeslokt, personages die je niet zult vergeten... Het is allemaal hier in een brouwsel van stijlen, geluiden en woordspelingen die absoluut Miranda zijn.

Lambert tikt de oude songschrijvers Luke Dick (Eric Church, Kacey Musgraves) en Jon Randall (Emmylou Harris, Dierks Bentley) aan om met haar te coproduceren en verlegt opnieuw de grenzen van wat countrymuziek kan bevatten. Of het nu de dreunende dreun van degene die niet kan worden gedoofd op "I'll Be Loving You", de stinkende wietstrut van de Marfa-sessies' herziene "Geraldene", de prachtig verstilde vintage bar-room liefdesverdriet van " That's What Makes the Jukebox Play', of de zonnige levenscode die de altijd nieuwsgierige songwriter over 'Tourist' informeert, heeft Lambert een ware liederencyclus opgesteld, een reis van een vrouw die op zoek is naar geluk en de mensen die ze onderweg ontmoet.

Er is de lichte akoestiek die doet denken aan de jaren 80 Nitty Gritty Dirt Band op "Pursuit of Happiness", de luchtige Beyoncé-aanroepende Wild West-waarheid van "If I Was A Cowboy" met de legendarische Al Perkins op staal en de funky Deee-Lite ontmoet Creedence Clearwater Revival-reis langs de Cumberland-rivier op "Music City Queen" met de B-52's.

"Ondenkbare dingen die samenkomen", verbaast de vrouw die de Academy of Country Music's Female Artist of the Year negen keer op rij heeft gewonnen en zeven keer de Female Vocalist of the Year van de Country Music Association. "Toen Natalie, die zo'n slechte zangeres is en het soort persoon dat het de koelte in elke kamer verhoogt, 'Rollin' on the river begon te zingen...', dachten we allemaal: 'Wat als de B-52's hierover zingen ?” Ze hielden van het lied. Ze zoomden in met Luke en Jon en zongen hun deel, wat me zoveel vreugde geeft. Ik miste hun Zoom, omdat ik in een vliegtuig zat; maar om de B-52's in je plaat te ZOOMEN? Ja graag."

Met een kernband van drummer Fred Eltringham (The Black Crowes), bas/toetsenist Ian Fitchuk (Sam Hunt, Joy Oladokun, Birdy) en gitarist Rob McNelley (Joe Bonamassa, Beth Hart, Buddy Guy) werkten ze tot op het bot samen , onderzoeken wat de nummers zouden kunnen zijn met behoud van de serieuze country-smaken van Lambert.

“Ik hou van alles aan Marfa: wat vrienden rond een kampvuur, geen oplossingen, geen protocollen, geen filters. Het was rauw en echt, en daar wilde ik iets van meenemen”, merkt Lambert op. "'In His Arms', 'Waxahachie' en 'Geraldene' moesten deze reis met ons maken, ze snijden met een volledige band - en meestal krijgt het publiek dat deel niet te horen, waar ik erg enthousiast over ben .”

De referenties die door het album zijn verscholen - Little Feat's "Willin'", Bruce Hornsby en "Mandolin Rain" van de Range, "Roses in the Snow" van Emmylou Harris - creëren een schattenjacht voor muziekfans van alle leeftijden. Voor Lambert, opgegroeid met een gezond dieet van Texaanse iconen, klassieke en moderne country, rock & roll en popradio als een meisje, is het hoe invloeden samenkomen en elkaar bestuiven die Palomino zo interessant en zo leuk maken.

Jagger's 'Wandering Spirit', die volgens hem de manifeste bestemming van het project belichaamde, wist ze dat het een kwestie was van zich het lied eigen te maken. Met Sarah Buxton en The McCrary Sisters, bekend van hun werk met Bob Dylan, werd het een koortsachtig downhome-evangelie voor wandelaars van alle soorten en maten en staat het als de enige buitenstaander van het project.

Alleen Lambert & Co. kon op de proppen komen met de personages in de overweldigende liefdesverdriet van bewegen en vrienden maken in "Scenes", van een vrachtwagenchauffeur genaamd Dwayne tot een oude hippie genaamd "Katie with a K". Even speels zijn de grote geldverdieners op het eigenzinnige, prikkeldraad moedige "Country Money".

Het is dat verlangen om alles te proeven, om de mogelijkheden te verkennen terwijl je de uitspraken en oordelen omzeilt die Palomino kleuren. En het zijn niet allemaal happy-go-lucky-dingen, ook al voelt het zo. Verlangend door de nacht rijdend op de meeslepende "Waxahachie", biedt de tuimelende "Strange" (nu overal verkrijgbaar) een meer filosofische benadering. Bij 'Carousel', het bijna slaapliedje, ontmoeten we Elaina, een voormalige circusartiest met hoogdravende koorden/trapezes die als moeder en echtgenote in Nacogdoches woont. Met de uitgeademde waarheid over hoe ze het circus verliet.

Voor Miranda Lambert en liefhebbers van haar country met wilde ogen - gaat Palomino net zo veel over de reis als de bestemming en de personages onderweg.