Country500 dag 2

 

  Hi there vanuit Daytona Beach!

 

Na een heerlijke eerste dag was de zaterdag er eentje waar ik al een half jaartje naar uitkeek. Ik zou de man met een van de meest fenomenale stemmen op aarde voor de derde keer in m'n leven live gaan zien. Juist, Chris Stapleton. Hij zou de dag afsluiten. Het voorprogramma was echter ook om te smullen.

 

Om 16.00 uur was het Brandon Ray die de main stage mocht beklimmen. Ik had al wat dingetjes van hem gezien en was zeer benieuwd. Mijn voorgevoel werd al snel bevestigd, een nieuwe ster aan het firmament. Dat hebben Keith Urban en Kip Moore ook gezien. Zij zijn een samenwerkingsverband met hem aangegaan en wat mij betreft volledig terecht. Brandon Ray heeft nog niet veel nummers uit, maar wat hij heeft is van een grote klasse! Lekker randje op z'n stem, waar hij alle kanten mee op kan. Dat afgewisseld met een paar goede covers maakte het eerste uur zeer aangenaam. Ook de Amerikanen waren al snel om en deden lekker mee. Dag twee was on fire!

 

Na Brandon Ray was het de beurt aan Midland. Deze excentriek uitziende mannen uit Texas weten wat muziek maken is. De harmonie is fantastisch en soms waan je je zelfs even bij The Eagles. De heren zijn hier in Amerika aardig aan de weg aan het timmeren met een paar vette Billboard noteringen. 'Drinkin' problem' en 'Make a little' zijn dikke hits en worden uit volle borst meegezongen. De muziek neigt wat naar seventies rock in combinatie met 'urban cowboy'. Kwalitatief zeer hoogstaand en het luistert lekker weg.

 

Als derde op main stage misschien een ietwat vreemde eend in de bijt: 38 Special. Een rockband afkomstig uit Jacksonville, Florida, die hoogtijdagen kende in de jaren '80. Ze zijn op tour geweest met onder andere REO Speedwagon en Styx. Ondanks dat de mannen al aardig op leeftijd zijn zetten ze een superstrakke show neer. Jankende gitaren, lekkere stemmen en de eighties rocksound laten je even helemaal afdwalen naar die tijd. Aangezien de Country500 een festival is voor alle leeftijden, heb ik genoten van de oude rockers om me heen. Volledig uitgedost, zoals dat alleen in Amerika kan. Geweldig!

 

De main stage is overigens vandaag the place to be. Na 38 Speciaal is het podium voor niemand minder dan Billy Currington! Waar de Amerikanen overigens al drie jaar heel erg goed in zijn is de snelheid van de opvolging van artiesten. Over het algemeen staat binnen 20 minuten de volgende artiest alweer klaar en is het geluid vanaf minuut 1 erg strak. Currington draait al de nodige jaren mee en blijft hier ongekend populair. Binnen no time stroomt het veld vol met fans van alle leeftijden en al snel gaat het volledig los. Al z'n hits passeren de revue. Van 'We are tonight', 'It don't hurt like it used', 'Do I make you wanna' tot 'Let me down easy'. Wat al jaren bekend was blijkt ook nu weer. Currington staat als een huis, een dijk van een stem, goede band en een goede sfeer. Zelfs een enorme tropische bui mag de pret niet drukken.

 

Volledig doorweekt, soppend in de schoenen is weggaan geen optie. En dat geldt overduidelijk voor iedereen. Een half uur lang stilte voor de storm, deze plaatselijke storm krijgt in Daytona Beach alleen niet de naam Alberto, maar Chris Stapleton. Elk snoertje wordt tien keer gecheckt, de bühne wordt droog geföhnd en de microfoonstandaard schoon gepoetst. En dan...dan is het podium klaar voor de man waarvoor ik hier voor een groot deel ben gekomen. Na het intro van 'Midnight train to Memphis' schiet het kippenvel van m'n kleine teen tot m'n rechteroor naar buiten en na het inzetten van het eerste couplet gaat het anderhalf uur lang helemaal los. De ene na de andere hit knalt Stapleton de International Speedway over en het is een genot om erbij te mogen zijn. Hij bouwt nog even een akoestische set in om zijn bandleden wat rust te geven en laat daar een paar prachtige ballads horen, waaronder 'Either Way', om daarna weer gas te geven met nummers als 'Parachute' en 'Outlaw state of mind'. Dit is alles deed hij dit keer zonder z'n vrouw Morgane. Zij is onlangs bevallen van een tweeling en pakt nog even haar welverdiende rust. Maar ook zonder Morgane waren z'n uithalen als altijd fenomenaal en ik voelde me als een kind in een snoepwinkel.

 

Na het liggen van de storm Stapleton en een prettige nachtrust groeien de zorgen omtrent tropische storm Alberto iets. Vandaag staan onder andere, hopelijk, Tyler Farr en Sugarland op het programma. En Sugarland is wel iets waar ik enorm naar uitkijk. Jennifer Nettles en Kristian Bush zijn na een break-up van de nodige jaartjes weer bij elkaar en dit wordt 1 van hun eerste grote gigs. Vanmorgen ging het hier al aardig los, maar goed, dat kan in ieder geval vanavond niet meer vallen. Let's pray...

 

Morgen meer over de laatste dag op de Country500. Laten we hopen op een mooie dag... See ya, tomorrow!