LINKS | CALLISTA CLARK
Het is al donker wanneer ik op vrijdag 18 november Amsterdam inrijd en bij een stalletje nog snel even een pak stroopwafels koop voor m’n afspraak met Callista Clark vanavond. Ze neemt de meegebrachte lekkernij dankbaar in ontvangst maar er zijn meer kapers op de kust. Haar tourmanager kent de Hollandse specialiteit ook en zegt dat deze tegenwoordig ook in de States te koop is. In een van de vele kamertjes van De Melkweg nemen we ieder aan een kant van een bank plaats en ik stel m’n eerste vraag.
Interview met Callista Clark
Een paar jaar geleden had mijn collega Cedric Davids van newcountry.nl een Zoommeeting met jou. Je was toen pas 17. Afgelopen september werd je 19 jaar. Wat is er in de tussentijd gebeurd?
Wauw. Heel veel. Ik was hier afgelopen maart voor het eerst op tournee in Europa en nu is het november. We zijn op dit moment al terug voor de tweede tour, dus het is te gek. Ik vind het heerlijk om hier te zijn en toen wist ik nog niet wanneer ik terug zou kunnen komen. Het gebeurt nu al, dus.
Heb je 's middags de kans gehad om een kijkje te nemen in Amsterdam?
Oh ja, Amsterdam is een van mijn favorieten. De vorige keer heb ik hier al rondgelopen en vandaag ben ik samen met mijn TM (tourmanager) en mijn vader ook weer de stad in geweest.
Je komt uit Zebulon, Georgia. Hoe is het om op te groeien in een klein stadje in de Peach-staat?
Iedereen kent iedereen. Mijn ouders komen daar vandaan. Ze hebben op dezelfde middelbare school gezeten. ’t Is een heel klein stadje. Ik kom er vandaan, woon er nog steeds met mijn familie en het is er echt geweldig. Mijn hele familie is er. Neven en nichten, grootouders, noem maar op. Nadat je op tournee bent geweest of gewoon de hele zomer weg bent of zo, is het heerlijk om terug te komen en iedereen daar weer terug te zien, dus.
En je bent opgegroeid in de kerk van je opa als dominee. Heb je daar je eerste zangervaring opgedaan met het koor?
Precies. Het is een heel klein kerkje. Mijn ouders gingen, toen ik heel klein was of voordat ik werd geboren denk ik, daar al naar de kerk. Ik heb een oudere broer en een zusje. Toen we alle drie oud genoeg waren, begonnen we liedjes te leren en naar muziek te luisteren in de auto. We onthielden dingen en begonnen op zeer jonge leeftijd al samen te zingen, grappig genoeg. We stonden met z’n drieën voor in de kerk. Ik was toen nog zo klein dat de microfoon mijn gezicht vrijwel bedekte.
Toen ik je liedjes voor het eerst hoorde, dacht ik dat je een stuk ouder was. Dat zegt iedereen natuurlijk. Niet alleen je stem klinkt zo volwassen, maar ook de teksten en de liedjes die je zingt, worden in zekere zin gekenmerkt door ontberingen. Ook lijken je muziekstijlen op een heel ander tijdperk. Betekent dit dat je een oude ziel bent?
Ja, absoluut. Ik ben opgegroeid met zingen in de kerk, luisterend naar gospelmuziek en daarna ook jaren 80 en 90 country. Dat was de enige countrystijl waar ik naar luisterde. Ik wist niet dat er iets actueler of eigentijdser was dan dat. Zo ben ik opgegroeid met het luisteren naar Classic Rock en Motown en dus Classic Country. Toen ik mijn eigen dingen begon te schrijven, was dat waar mijn invloeden lagen. En ja, het is een groot doel van mij om te schrijven over dingen die ik doormaak en meer van het klassieke geluid te laten horen.
Je beschouwt jezelf niet alleen als een zangeres, maar ook als een songwriter en een instrumentalist in willekeurige volgorde. En je zingt vanaf het moment dat je kon lopen. Wanneer kwam je erachter dat je zo getalenteerd was?
Nou, ik zong, zoals je zei, sinds ik kon lopen. Dus het is altijd heel, heel natuurlijk voor me geweest. Ik weet niet eens of ik me de eerste momenten kan herinneren. Ik denk dat ik me nooit heb gerealiseerd dat ik iets in het bijzonder deed. Het was er gewoon altijd. Zelfs toen ik voor het eerst dingen op sociale media plaatste. Ik was elf toen ik voor het eerst begon met posten op sociale media. Rond de tijd dat ik voor het eerst instrumenten leerde bespelen. Dat was gewoon om contact te houden met mijn muzikale vrienden om te zien wat zij leerden op instrumenten en dat soort dingen. En het begon alleen maar meer en meer te groeien en ja...
Wanneer begon je te spelen?
Rond die tijd dus, toen ik elf was. Ik begon met, nou ik probeerde, gitaar te leren spelen. Het ging de eerste keer niet zo goed, wat ik echt eerlijk en belangrijk vind om te zeggen. Toen heb ik eerst zes maanden ukelele gespeeld en begon ik te begrijpen wat het betekende om tegelijkertijd te spelen, te zingen en een soort spiergeheugen te ontwikkelen. Daarna ben ik begonnen op gitaar. Ik moest helemaal opnieuw beginnen omdat die twee instrumenten totaal verschillend zijn.
En is dat ongeveer dezelfde leeftijd waarop je je eigen liedjes begon te schrijven?
Soort van, ja. Mijn moeder schreef liedjes voor de kerk en dat soort dingen. En ik hield echt van schrijven op school. Dat was altijd mijn favoriete bezigheid. Ik deed mee aan de schoolpoëziewedstrijd en won uiteindelijk voor mijn klas. Mijn moeder had geprobeerd me te laten schrijven maar dat wilde ik gewoon niet omdat ik zo jong was. Ik had zoiets van, ik heb niets te zeggen zoals al die volwassenen, weet je. Dus ik heb het idee daarvan een beetje weggeduwd. Toen ik de gedichtenwedstrijd won, zei ze: "Dit zou een liedje kunnen zijn". Dus we bedachten er wat muziek bij en dat was mijn eerste nummer. Vanaf dat moment begon het.
Je haalt je songwriting-inspiratie pas vanaf een beetje oudere leeftijd wanneer je door een aantal emoties en gebeurtenissen in je leven gaat, denk ik. Klopt dat?
Ja, ik put mijn inspiratie uit waar ik ook ben geweest, in het leven. 'For Real To Me', schreef ik toen ik 14 was. Ik ben nu 19 en dat is nog steeds het titelnummer voor dit album. Ik heb altijd geprobeerd om zo eerlijk mogelijk te zijn, waar ik ook ben, schrijf gewoon over waar mijn vrienden doorheen gaan, wat mijn zus en haar vrienden doormaken, weet je? Ik denk dat het iets is wat super belangrijk is en me onderscheidt als artiest, omdat er niet veel mensen zijn die 19 jaar oud zijn en schrijven.
Dat klopt. Ik werd weggeblazen, de eerste keer dat ik je EP hoorde. Een paar jaar geleden kocht ik het meteen omdat ik wist dat je speciaal was. Wat komt eerst songteksten of muziek?
Ik zou zeggen teksten. Omdat het één woord kan zijn, een kleur, het kan alles zijn wat iemand zegt en dat probeer ik dan op te schrijven in mijn telefoon zodra het gebeurt. Als ik dat niet doe, dan vergeet ik het. En dan denk ik dat als ik eenmaal een tekst of een woord of zo hoor, het op een bepaalde manier begint te klinken en je daarna gewoon je instinct volgt.
De vorige keer had je je EP uit met vijf tracks en je doorbraaksingle 'It's 'Cause I Am'. Op 14 oktober bracht Big Machine je eerste volledige album uit, 'Real To Me, The Way I Feel' gecombineerd met oudere en gloednieuwe tracks. Kun je me iets vertellen over het creatieve en opnameproces van dat album?
Absoluut, en dat is heel veel. De liedjes waren duidelijk al jaren in de maak, tussen toen ik heel jong was, pas begon en nu. Ondertussen leerde ik veel, onderhield relaties, de corona-tijd, zoveel dingen zijn sindsdien gebeurd. Mijn eerste EP bestond uit vijf nummers en we wisten op dat moment niet zeker of het bij die vijf nummers en die ene single zou blijven of dat we er een heel album van zouden maken, gewoon verder zouden gaan en iets heel anders zouden doen of… We hadden geen idee. Toen we er eenmaal achter kwamen dat we er een heel album van gingen maken, wisten we natuurlijk dat we terug wilden gaan naar mijn zelfde producer, Nathan Chapman. Het gaf me een duidelijker visie over wat ik muzikaal probeerde te zeggen en om te weten dat we bij 'Real To Me' bleven. Het kiezen van nog vijf nummers uit de honderden andere nummers die ik heb geschreven was dus niet zo moeilijk. Het hielp om erachter te komen welke gaten we moesten vullen voor het album. Toen ik de vijf nieuwe nummers naar Nathan bracht, zei hij: “We moeten het op dezelfde manier doen als de eerste vijf.” Dus net zoals we de eerste vijf tijdens covid hebben opgenomen. We hebben niet het typische tracking-ding gedaan, waarbij je een uur in de studio bent, alles inspeelt met de sessiemuzikanten en je weer verder gaat. We hebben iedereen hun partijen vanuit hun eigen huis op laten sturen, dus Nathan kon heel kritisch zijn over welke sessiemuzikant hij wilde, welk deel hij gebruikte, welk stuk hij waar in de productie wilde verwerken. Hij speelt ook bas op alle nummers, geloof ik. Hij was in staat om te kiezen en we waren heel, heel erg kieskeurig over wat we waar plaatsten. En ja, het was heel leuk om het op die manier te kunnen doen.
Wat is volgens jou de beste manier om je muziek te promoten? Streaming, radio, Sirius XM, sociale media?
Het is allemaal zo belangrijk en er hangt zoveel vanaf. Maar eerlijk gezegd - in ieder geval in mijn leven - voelt het dat, wanneer je die platforms wilt laten bewegen, je sociale media-nummers moet hebben. Dat moet gewoon en of dat positief of negatief is, weet ik niet zo zeker. Maar het is wel wat het is. Spotify, je playlists? Hoe gaat het? Waar staan ze nu? Nou, misschien moet ik er wel meer achteraan. Radio lijkt ongeveer hetzelfde te werken. Gelukkig heeft iedereen mij en mijn muziek op alle gebied gesteund. Eerlijk gezegd zou ik zeggen: social media.
Big Machine Records is waarschijnlijk het meest invloedrijke label in de countrymuziek van dit moment. Je tekende bij hen op je 15e. Dat is ongelooflijk. Hoe en waar ben je ontdekt? Ondanks dat je op dat moment niet in Nashville woonde en je me net vertelde dat nog steeds niet zo is.
Ik denk dat dit allemaal te maken heeft met hoe belangrijk sociale media zijn. Daar werd ik door mijn manager en mijn platenlabel in Nashville ontdekt en ja, het is zo gek. Ik was nooit echt op zoek om bekend te worden via het internet. Ik was nooit van plan om mijn carrière zo vroeg te beginnen, maar het is uiteindelijk zo gegaan en ik ben sindsdien bij hen gebleven.
Dit is je tweede tour buiten de VS, je was hier ook in maart, wat vind je er tot nu toe van? Ben je voor het eerst in Nederland?
Afgelopen maart kwam ik voor het eerst naar Europa voor C2C en het was ongelooflijk. Dat is zo’n beetje het grootste country festival hier, denk ik. We speelden in Glasgow, Londen en Dublin. Ik was er nog geen 24 uur, het ging allemaal zo snel voorbij. De week daarna ging ik op tournee met Scotty McCreery en zijn we op vier verschillende plekken in Duitsland geweest en in Amsterdam. Het was geweldig. Amsterdam is vanaf dat moment een van mijn favorieten geworden en ik was heel blij toen ik zag dat Amsterdam deel uitmaakte van deze tour.
Je bent het voorprogramma van Brett Young tijdens deze Europese tour, maar ik ben er vrij zeker van dat je het publiek vanavond helemaal buiten adem zult laten. Wordt het een solo-optreden of word je begeleid door een band?
Alleen ik samen met mijn gitaar, al mis ik mijn band wel. Ik wou dat ze hier waren om dit allemaal mee te kunnen maken, maar het was ook akoestisch de laatste keer dat ik hier was. Jullie zijn allemaal zo makkelijk en vinden het prima, dus het is ook super om het op deze manier te doen.
Tot slot, what wil je zeggen tegen je Nederlandse fans?
Heel erg bedankt voor jullie steun. Ik weet dat ik hier niet veel kom. Dit is de tweede keer, maar het betekent zoveel voor mij om fans van zo ver weg te hebben die binding hebben met mijn muziek. Ze kenden mijn liedjes uit hun hoofd nog voordat de nieuwste vijf werden uitgebracht. Vanaf de eerste 15 seconden van de nummers op mijn Instagram. Gewoon geweldig.
