Exclusief Interview met The Young River

Door Camille Janszen

Vanwege de corona crisis komen er op dit moment geen Amerikaanse artiesten naar Nederland voor optredens en interviews. Gelukkig is er dichter bij huis ook voldoende new country talent aanwezig en staan bands, zangers/zangeressen en singer/songwriters van de koude grond in de rij om meer over zichzelf te vertellen. De komende periode zullen we een aantal Nederlandse acts van deze nieuwe lichting aan het woord laten. Als derde in de reeks: The Young River.

De week voordat de corona maatregelen werden verscherpt, kwamen ze met z’n vieren én een bierpakket naar m’n kantoor in Wisseloord om bij te praten. Ik begin met een verontschuldiging want ik ken de mannen al een tijd en ze waren de eerste Nederlandse new country band die me opviel en die ik draaide in m’n programma. Eigenlijk schandalig dat ik ze nu pas heb uitgenodigd voor een interview.

Interview met The Young River

Eerst jullie maar even voorstellen voor de lezer en de luisteraar:

Nick Jongejan: Lead vocals en gitaar
Timmy Steenstra Toussaint: Bas en backing vocals
Gijs de Waal: Drums en backing vocals
Martijn de Lauw, het 4e bandlid: Gitaar en backing vocals

Jullie draaien al een poos mee. Geef ‘ns een kort overzicht van jullie geschiedenis. Hoe en waar hebben jullie elkaar leren kennen en hoe is de groep ontstaan?

We kwamen elkaar tegen op de Rock Academy in Tilburg waar ook onder andere Sjoerd de Buck (Joe Buck: Redactie) op zat en daar hebben Nick en Gijs, Martijn - die vorig jaar vast bij de band kwam - ontmoet. We hadden een voorliefde voor Amerikaanse muziek en daardoor direct een klik. Maar daar nooit iets mee gedaan. Natuurlijk eerst wat schooldingen. En nadat er twee van de opleiding afgeknikkerd werden, hebben we contact gehouden en zijn we goede vrienden gebleven. Het begon allemaal als een vaag idee om iets met country te gaan doen en toen kwam Timmy erbij. We volgden welgeteld twee lessen opnametechniek en een van die lessen is belangrijk geweest omdat Nick na afloop met Timmy naar het station liep en ze samen aan de praat raakte. Timmy bleek de bassist te zijn waar de andere twee leden naar op zoek waren.

Dat gebeurde in 2015 maar het was overigens nog niet het begin van de band hoor want we hadden toen nog geen opnames gemaakt. We waren in die tijd al wel druk met demo’s maken en schrijven. Gijs ging eerst nog een jaar naar Australië en kwam eind 2016 terug. Drie weken daarna zijn we voor het eerst de studio ingegaan om You And Me & en de rest van de Disappear EP op te nemen, onze eerste single die uitkwam in juli 2017.

Had de titel van jullie eerste EP Disappear, als in verdwijnen, iets te maken met die periode dat Gijs weg was?

Achteraf misschien wel maar de titel zegt meer over de ‘American Lifestyle’, vakantiegevoel en summer vibes omdat we die zomer zijn gaan touren in Frankrijk langs allerlei plaatsen en surfkampen waar we konden optreden. Echt om er helemaal uit te zijn, de vrijheid te proeven en ook om te kijken hoe het is om langere tijd als vrienden op elkaar aangewezen te zijn.

De keuze voor jullie instrumenten. Timmy altijd basgitaar gespeeld?

Timmy is begonnen als drummer maar raakte door zijn oom, die bas speelt, geïnspireerd en dacht: “Misschien moet ik dat gaan proberen.” Hij was al vrij vroeg bezig met frets en zodoende is hij van de sticks naar de snaren overgestapt. Hij wil niet het hele geluid van de band bepalen maar kan op deze manier wel melodieën, ritme, de basis en de “lijm” aan de nummers toevoegen.

Timmy? Luister je naar de Amerikaanse country sessie bassisten zoals Glenn Worf?

Nee, heel weinig eigenlijk. Ik ben heel ‘old skool’ in m’n stijl. Door niet naar een specifiek iemand te luisteren heb ik veel elementen opgepikt en ik ben toch wel met, veelal traditionele, countrymuziek opgegroeid en zo de country ingerold. Ik houd bijvoorbeeld veel van de muziek van John Denver. Ik wil me niet beperken tot de basgitaar maar vind een contrabas - wat een country instrument bij uitstek is – heel vet en ik heb me ook tot doel gesteld om me de slap bass stijl aan te leren.

En jij Gijs? Altijd gedrumd?

“Ja, al een hele tijd, ik denk zo vanaf m’n zevende. Omdat ik een tijd in Duitsland woonde vanwege mijn vaders werk en na terugkomst in Nederland niet zo lekker in m’n vel zat door de taalproblemen (ik sprak beter Duits dan Nederlands), pakte mijn moeder in de Carnavalstijd potten en pannen om op te slaan om me op te vrolijken en ze ontdekte dat ik wel ritmegevoel had. Zij stimuleerde dat en vroeg me of ik niet wilde drummen. Ik heel enthousiast natuurlijk en zo kwam het dat ik eigenlijk niks anders wilde en er m’n beroep van wilde maken.” Die drumkit die ik kreeg toen ik acht jaar was, is nog steeds vast onderdeel van m’n opnames en live optredens. Hij gaat overal en altijd met me mee. En ondanks dat ik er ook wel wat piano bij gedaan heb, omdat dat melodische me, net als Timmy, ook aanspreekt, was ik daar toch minder goed in. Daar waren ze bij de Rock Academy overigens ook snel achter…”. Hoewel ik niemand speciaal volg, heb ik m’n hele leven wel iemand die als een rode draad door m’n leven loopt. Een totaal muzikant die ik bewonder en dat is Phil Collins. Hij is voor mij alles: drummer, zanger, songwriter, noem maar op. Ik ben zelf niet zo’n show off en ik hoef niet zo nodig in de picture te staan. Ik ben “dienend” aan de muziek. Dat is Phil Collins natuurlijk ook altijd geweest; ondersteunend, zelfs als soloartiest.

Waarom new country? De muziekstroming wordt toch categorisch geboycot op de grote landelijke radiostations. Hoe kom je er dan toch mee in contact? Hoe is dat voor jou, Martijn?

Ik ben eigenlijk toch wel met rock en aanverwante muziek opgegroeid. Southern Rock zoals Lynyrd Skynyrd heeft me altijd getrokken en daar heb ik altijd naar geluisterd.

Jullie zouden ook pop kunnen maken en meer aandacht kunnen krijgen en misschien meer gedraaid worden op de radio. Nick?

Ik denk dat we allemaal wel op een lijn zitten en niet willen doen wat iedereen al doet maar iets waar we zelf en heel enthousiast van worden. Ook duidelijk ingegeven door onze hechte vriendschap. Stel, wanneer The Young River op zou houden, zouden we elkaar nog steeds als vrienden elke week zien en opzoeken. Verder zijn we ook in de aanloop naar onze eerste opnamesessies in de studio heel close geweest. Vanaf de eerste ideeën, via het schrijven van songs en het opnemen van demo’s tot en met het bepalen van die typisch Amerikaanse sound die ons allemaal zo aanspreekt. We hebben in die fase ook goede mensen waaronder Robin van Loenen (Destine) om ons heen gehad waar we veel van geleerd hebben. Daar kan geen school tegenop.

Hoe slaan jullie je door deze corona tijd heen. Op de kop af een jaar geleden kwam de EP Taking The Wheel uit, packed met hits. Gedurende de zomer hebben jullie twee hits Ghost Town en Dancing In The Headlights in een akoestische versie opgenomen. Popronde, Headliner in het buitenland (Duitsland en Denemarken) en dan ineens zo’n jaar.

Nou, dat was natuurlijk wel vreemd. In 2020 zou alles wel een beetje samen komen. Dat was voor ons wel door de zure appel heen bijten. We zouden mooie optredens in het voorjaar in het buitenland hebben wat voor ons echt een milestone was. Van: “nu gaan we de grens over”. Het staat allemaal in principe nog steeds gepland het is alleen verplaatst. Verder stonden er ook in Nederland zelf een aantal interessante boekingen, waaronder de Popronde. En ineens is je agenda leeg. We hebben geloof ik een optreden, nee, twee optredens gedaan. Toen hadden we tijd over en zijn we de studio ingegaan en hebben drie nieuwe singles gemaakt en inderdaad een paar oude hits opnieuw in een akoestische versie opgenomen. We weten natuurlijk ook niet wat er gaat gebeuren. En ondanks dat we een planning hebben, kijken we met name naar de dingen die we wél kunnen doen. We proberen onze tijd zo goed mogelijk te benutten. Afgelopen augustus konden we eindelijk weer een keer optreden en nog wel met Douwe Bob. Dat was natuurlijk geweldig en daar doen we het allemaal voor. In juni 2021 staat er een optreden gepland in Denemarken, in Odense. Daar kijken we natuurlijk gigantisch naar uit ook omdat onze muzieksoort daar goed ontvangen wordt. In Duitsland bijvoorbeeld zie je een duidelijke tweedeling tussen de fans van oude traditionele country & western en liefhebbers van onze stijl. Tegenwoordig zie je zelfs duidelijke R&B invloeden, zoals Dan + Shay, wat toch een nieuwe dimensie aan de country muziek geeft. En dat betekent niet dat we zo snel die kant op zullen gaan maar ons tegelijkertijd ook niet willen beperken en andere stijlen op voorhand afwijzen.

Wat gebeurt er backstage, bijvoorbeeld in Emmen toen jullie het voorprogramma verzorgde van de Hillbilly Moonshiners. Zijn er bepaalde rituelen voor een optreden? Hoe bereiden jullie je voor op een live-show.

Nou, in ieder geval willen we altijd inspelen. Natuurlijk is dit ook afhankelijk of het geluid wordt ingeregeld door ons zelf of door een field tech (een geluidstechnicus van de zaal). Een aantal zaken klinken ook gewoon altijd goed, het gitaargeluid bijvoorbeeld omdat Martijn en Nick allebei op een Kemper spelen. De ene keer sta je in Emmen en het volgende optreden kan in TivoliVredenburg zijn en dat is toch wel een heel verschil in ondersteuning en voorzieningen. We zijn best lastig omdat er veel te regelen is en we zijn niet zomaar een plug-and-play bandje. Gijs lacht en vult aan: “Wij zijn gewoon een moeilijke band en nou zit er ook nog een vega bij!” Op weg naar het optreden oefenen we de zang, de koortjes en nemen we alles alvast door. Maar zodra we aankomen, begint de strijd. Ieder heeft z’n eigen takenpakket zoals op het gebied van de bekabeling. Soundchecken, luisteren of alles klopt, de juiste balans. Als we ons terug horen op de monitor, het gevoel hebben dat het de goede kant op gaat en we kunnen gaan eten, dan keert de rust een beetje terug.

Hoe laat je de spontaniteit van jullie livemuziek overkomen in de studio?

We zijn gewoon heel betrokken en altijd bij elkaar tijdens elke stap in het proces. Als een van de jongens iets moet inspelen, zijn de andere leden er in de studio altijd bij. Natuurlijk wil ieder zijn stempel er wel op drukken maar het creëert ook een bepaalde eenheid en een gevoel. We willen er allemaal achter kunnen staan en dragen het naar buiten toe uit.

Hoe krijg je die lekkere vette Nashville Sound in jullie muziek. Is dat de manier van spelen. Of zit het in de arrangementen of productie?

Dat zit hem eigenlijk in al het bovenstaande. Het gaat van de songwriting tot de arrangementen en de instrumentkeuze. We proberen in al die fases weloverwogen keuzes te maken die bij de songs passen. Maar uiteindelijk is het vooral veel layeren en kijken welke instrumenten goed samen blenden.

Het ene nummer hangt tegen pop aan terwijl een andere track meer rocky is. For some reason zijn de nummers die we nu hebben opgenomen toch wel weer doorontwikkeld vergeleken met onze 2e EP; Taking The Wheel. We geven de ruimte aan ieders inbreng. Dat tekent ook onze vriendschap. En je ziet dat terug in het hele traject van de eerste ideeën voor een song tot en met de mastering. Wanneer de gitaarpartijen worden ingespeeld, wordt dat weer onderling afgestemd evenals de zanglijnen, harmonies, alles. Dat betekent dat een bepaalde manier van opnemen wat een van de leden bijvoorbeeld heel vet vindt, het niet haalt omdat de andere leden er anders over denken. En dat leidt ook wel eens tot discussies. Omdat we allemaal een sterke mening hebben. Soms is het letterlijk millimeterwerk waar het over gaat. En je hoort dat terug in onze muziek, pop, rock tot zelfs punk-elementen aan toe. We komen naar buiten als een country band omdat dat de crossover is, Het is de gezamenlijke overeenkomst en hetgeen waar we allemaal keihard voor gaan. Het gaat nooit ten koste van het uiteindelijke doel. Daar vinden we elkaar altijd weer.

Nick, weet jij welke apparatuur er in de hit studios in Nashville staat. En hoe de top country producers er mee werken zoals Jay Joyce, Dann Huff, Ross Copperman?

Nou nee, dat niet echt maar ik weet inmiddels wel dat de meeste muziek die in Nashville gemaakt wordt hier nooit te horen is want dat zijn de demo’s en vaak worden die ook nog gewoon in een enkele take opgenomen. Zonder multitrack en overdubs. In een uiteindelijke productie zitten soms wel 180 additionele sporen om een bepaald geluid te kunnen realiseren. Wij houden ook wel van een dikke sound maar dat moeten we natuurlijk ook wel live en op het podium kunnen brengen.

Het vierde bandlid Martijn de Lauw is er volgens Facebook vanaf 5 juni bij. Waarom zijn jullie een viermansformatie geworden.? Miste je iets in jullie sound of is het om de gezelligheid.

Martijn zegt: “Je weet al dat ik de jongens al veel eerder kende. Ik zat in Shiverburn en Distormed, dat waren hardrock bands. Die hielden op te bestaan en mede door de lange vriendschap werd ik gevraagd om de andere jongens aan te vullen, we zijn gaan toeren en uiteindelijk ben ik dus vast bandlid geworden. Het is leuk dat het allemaal zo gelopen is.” De andere jongens vullen aan dat ze er geen spijt van hebben dat Martijn nu vast deel uitmaakt van The Young River. “Het gaat verder dan muziek maken. Als je er qua persoon niet tussen past, blijf je altijd een beetje een buitenbeentje. Je moet wel iemand hebben die het snapt. We zijn alle vier zo dedicated to the band dat het niet zou passen als een van de leden zich niet met hart en ziel zou inzetten. We zochten geen sessiemuzikant maar iemand die er echt bij hoort en we dachten: “Dit is het moment.”

Hoe blijven jullie op de hoogte van bepaalde trends in de new country muziek?

Door onder andere de site van NewCountry.nl in de gaten te houden. Nee, zonder gekheid, het afgelopen halfjaar heeft de site zich goed ontwikkeld en zie je dat er steeds meer belangstelling voor is. Het is een niche die steeds populairder wordt, een leuke enthousiaste community die langzaam maar zeker groeit.

Wat is in jullie beleving het beste platform om de muziek te promoten. Online, streaming of good old radio?

Beetje lastige vraag om te beantwoorden, eigenlijk alles wel. Natuurlijk is het fijn om op de radio gedraaid te worden maar we zetten onze zinnen op alles. Soms vragen we aan iemand die onze merchandising koopt, waar ze ons van kennen en dan hoor je toch wel veel: de radio. Maar omdat het toch lastig is om gedraaid te worden, moeten we het toch ook van online aandacht hebben. En natuurlijk social media. We richten ons ook op Europa en dan moet je uitzoeken welk platform het best bij ons past. Mensen vragen wel eens: Wat doen jullie de hele dag? En dan stellen we de wedervraag: Wat hebben we níet te doen? Er is altijd werk. Denk aan: songwriting, demo’s maken, boekingen, social media, marketing, visuals, planning, contact onderhouden met blogs, playlists etc, ga zo maar door. We zijn dan wel een vriendengroep en een band, maar ook een bedrijf.

Wat staat er op de rol? Zit er nieuw plaatwerk aan te komen? 20 november was een belangrijke datum, toch?

We hebben de afgelopen periode drie nieuwe nummers opgenomen. Voor onze nieuwe single hebben we de mix laten doen in Nashville door Billy Decker die onder andere heeft gewerkt met Kenny Chesney, Chris Young en Darius Rucker. De single waar onze keus op gevallen is, heet Go Getter en is inderdaad op 20 november uitgebracht. Wij zijn er in ieder geval heel blij mee en hij is nu online op alle platforms zoals Spotify te beluisteren en te downloaden op onder andere Apple Music iTunes. Voor de rest komt er nog een hoop nieuwe muziek aan!

Camille Janszen and The Young River in Wisseloord studios