Exclusief interview met Michael Britt van Lonestar

Lonestar, bekend van hits als ‘Amazed’, ‘No News’ en ‘I’m Already There’, bestaat dit jaar 31 jaar en om dit te vieren brengt de band in juni 2023 een album met re-imagined versies van hun tien nummer een hits, getiteld ‘Ten To 1’, op de markt. Naar aanleiding van die aankomende release had newcountry.nl de eer om Michael Britt, leadgitarist van Lonestar, te mogen interviewen. Het werd een interessant gesprek over, uiteraard, het nieuwe album, maar ook over 31 jaar Lonestar, het veranderen van de oorspronkelijke bandnaam en nog veel meer onderwerpen.

 

Interview met Michael Britt van Lonestar

Wie zijn Michael Britt en Lonestar in hun eigen woorden?

Ik weet niet of ik mezelf en Lonestar zo goed kan omschrijven zoals Wikipedia dat kan, ha ha. Maar ik ga het proberen. Wij zijn een band uit Texas en zijn iets meer dan 30 jaar geleden opgericht en hebben het geluk gehad om tamelijk vroeg in onze carrière hits te scoren als ‘Amazed’, ‘I’m Already There’ en ‘Walking In Memphis’. En we houden van lange strandwandelingen en van dineren bij kaarslicht, grapje, ha ha, want het lijkt zo onderhand op een datingprofiel, ha ha. We houden er gewoon van om live op te treden en om binnenkort ons re-imagined greatest hits album met de wereld te delen.

 

Jullie brengen in juni 2023 inderdaad ‘Ten To 1’ uit, jullie re-imagined greatest hits album en tevens jullie eerste nieuwe plaat sinds het verschijnen van jullie vorige album ‘Never Enders’ 7 jaar geleden (2016). Wat kunnen de luisteraars van dit nieuwe album verwachten? En waar haalden jullie de inspiratie voor dit album?

Het plan om tien van onze grootste hits te herbewerken en om te toveren in re-imagined versies onstond kort voor het uitbreken van de Covid pandemie. De originele versies van die songs speelden we al meer dan 20 jaar en we vonden dat het tijd werd om die nummers wat op te frissen, ook om te voorkomen dat wijzelf uitgekeken zouden raken op het spelen van die oude songs. En toen brak de pandemie uit en stond de wereld stil. En bijgevolg werd ons project ook tijdelijk in de koelkast gezet. Toen de pandemie ten einde kwam en de wereld geleidelijk aan weer open ging, verliet onze leadzanger Richie McDonald de band en werd vervangen door Drew Womack. En op dat moment vielen alle puzzelstukjes in elkaar en hadden we een hele goede reden om onze oude hits in een nieuw jasje te steken. We willen ons publiek steeds verrassen en een unieke muzikale ervaring meegeven. Sommige songs, bijvoorbeeld ‘Amazed’, hebben we in een (nog) bombastischer klinkend arrangement gestoken dan het origineel. En andere songs vonden we saai en voorspelbaar geworden en wilden we weer hedendaags laten klinken. Sommige songs op ‘Ten To 1’ klinken ook in de re-imagined versie heel erg hetzelfde als het origineel, terwijl andere songs op het album een compleet nieuwe muzikale twist hebben gekregen. Maar het belangrijkste is dat alle songs op de plaat een perfecte weerspiegeling vormen van hoe Lonestar op dit moment klinkt. En dat was ook de hele bedoeling van dit project.

 

Lonestar aankomende album 10 to 1

 

Welke re-imagined versie is jouw favoriete song?

‘No News’ heeft een hele leuke re-imagined versie gekregen. ‘No News’ is trouwens altijd een van mijn favoriete Lonestar songs geweest. Op de re-imagined versie heb ik een te gekke gitaarpartij, die helemaal niet klinkt als een gitaarpartij, kunnen toevoegen aan de song en dat vind ik geweldig. Maar eigenlijk was het opfrissen van alle tien de songs een geweldig project en ook tamelijk gemakkelijk aangezien we de songs door en door kennen. Voor ons was het meer experimenteren met bestaande hits en dat was fantastisch.

 

Wat is jouw favoriete Lonestar song aller tijden?

‘Amazed’ is mijn favoriete Lonestar song aller tijden, want dat is onze meest iconische song. Maar ook nummers als ‘What About Now’, ‘My Front Porch Looking In’ en ‘Mr. Mom’ zijn favorieten. Onze re-imagined versie van ‘Mr. Mom’ is wat mij betreft trouwens zelfs nog stukken beter dan het origineel. Die versie heeft nog meer persoonlijkheid gekregen dan het origineel. Eigenlijk hou ik van alle songs op het nieuwe album, want het zijn immers onze grootste hits.

 

Mijn persoonlijke favoriet is een minder bekende song, namelijk ‘Always In The Band’ van jullie ‘Mountains’ album uit 2006.

Oh, echt? Dat is mooi om te horen. Het is altijd moeilijk om de grens te vinden tussen het schrijven van een persoonlijke song en het schrijven van een te persoonlijke song. Met een persoonlijke song raak je en bereik je een heleboel mensen, maar met een te persoonlijke song bereik je slechts een erg beperkt gezelschap. In dat opzicht beschouw ik ‘Always In The Band’ als een te persoonlijk nummer, terwijl ‘Amazed’ dan weer een echte persoonlijke song is, die veel meer mensen aanspreekt en een universele song is. Je weet van tevoren ook nooit precies hoezeer een nummer mensen zal bereiken en aanspreken. Maar mooi om te horen dat ‘Always In The Band’ jou persoonlijk raakt.

 

Vorig jaar vierde de band Lonestar haar 30ste verjaardag/jubileum. Beschrijf eens hoe het voelt om al meer dan 30 jaar deel uit te maken van deze band.

Het is een bijzonder gevoel, want bij deze band heb ik het al veel langer volgehouden dan bij heel wat andere gebeurtenissen/ondernemingen in mijn leven. Mijn kinderen zijn ondertussen opgegroeid tot studerende jongvolwassenen. Toen we deze band oprichtten wisten we niet hoe lang deze band zou bestaan. Ons doel was om van onze hobby, muziek maken, ons beroep te maken en in onze eigen wereld/bubbel te leven en dat is aardig gelukt. Dat is een geweldige prestatie en we hebben zoveel geleerd en meegemaakt in de afgelopen 30 jaar. We zijn samen opgegroeid en samen volwassen geworden als muzikanten. Dean en ik kennen elkaar ondertussen door en door en vullen contstant elkaars zinnen aan. Ook al hebben we compleet verschillende persoonlijkheden, toch denken we op muzikaal vlak vaak compleet hetzelfde. En daar zijn we als band en als mens enorm dankbaar voor. En dat is tevens een veilig en comfortabel gevoel. Tegelijkertijd worden we regelmatig gelukkig ook wakker geschud en uit onze comfort zone getrokken. Recent nog toen Drew Womack onze nieuwe leadzanger werd. Hij brengt een frisse wind, nieuwe energie in Lonestar: hij is gedreven, is een geweldige zanger en een prachtig persoon en hij geeft iedereen een goed gevoel. Wij voelen ons gezegend: wij kunnen goed leven van de muziek, wij hebben er na al die jaren nog steeds heel veel plezier in en, ook al worden we ondertussen een jaartje ouder, we zijn nog steeds goed in wat we doen. Ons publiek vermaakt zich nog altijd tijdens onze concerten en wij ook.

 

Michael Britt en Dean Sams

 

In de afgelopen 31 jaar hebben jullie een aantal personeelswisselingen meegemaakt, waaronder zelfs tweemaal dezelfde leadzanger die de band verliet. Zijn die wisselingen steeds vlot verlopen?

Elke keer wanneer er zich zo’n ‘traumatische’ of, beter gezegd belangrijke, gebeurtenis voordoet in de band dan kan het telkens twee kanten opgaan: ofwel split de band ofwel ga je door en kom je er sterker weer uit. En elke keer zijn we er veel sterker en veel hechter als band uit gekomen. De eerste keer was toen John Rich de band verliet. Kort daarna brachten we ons album ‘Lonely Grill’ (1999) uit en dat album is tot nu toe nog steeds onze bestverkochte plaat. ‘Lonely Grill’ is een perfect voorbeeld van hoe wij als band na het vertrek van John de koppen bij elkaar hebben gestoken en de gelederen hebben gesloten. Want als er iets is dat je niet wil wanneer iemand de band verlaat is dat de band er verzwakt uitkomt. Wij zijn toen nog harder gaan werken en het resultaat daarvan was ‘Lonely Grill’. Toen Richie de band een eerste keer verliet in 2007 werd hij vervangen door Cody Collins. Met hem hebben we twee albums opgenomen en, ook al kregen die albums weinig airplay, toch waren dat voor mijn gevoel geweldige platen. En nu hebben we met Drew opnieuw goud in handen en ik kan niet wachten om met hem nieuwe nummers te schrijven en op te nemen. Alles wat hij zingt klinkt perfect, hij heeft een perfecte stem.

 

LONESTAR, Michael Britt, Drew Womack, Keech Rainwater, Dean Sams; foto Taylor Ballantyne

 

Is Lonestar momenteel nog met andere projecten bezig?

We zijn net klaar met het opnemen van ‘Ten To 1’ en wanneer het album wordt gereleased en alle promo eromheen plaats heeft gevonden, dan krijgen we weer tijd om aan nieuwe muziek te gaan werken. Dean en Drew zijn al begonnen met het schrijfproces voor nieuwe nummers, maar we hebben nog niets opgenomen.

 

De oorspronkelijke bandnaam was Texassee, maar die werd al gauw vervangen door Lonestar. Waarom besloten jullie om de bandnaam te veranderen?

De oorspronkelijke bandnaam was een beetje verwarrend, want Texassee is geen bestaand woord of een bestaande uitdrukking. Het is een samenvoeging van Texas en Tennessee. Wanneer je die naam via de telefoon besprak, dan ontstond er vaak verwarring over de schrijfwijze van de naam. Is het ‘Texas C’ of ‘Texas E’ of toch iets anders? Toen we een aantal showcases deden voor onze platenmaatschappij werd er vanuit de platenmaatschappij gezegd dat we onze naam toch dringend moesten veranderen als we enige kans op succes wilden hebben. En we waren het daarmee eens. Ook dat dat dringend moest gebeuren, want wanneer je eenmaal onder een bepaalde bandnaam wordt geboekt dan is het ook weer heel lastig om alsnog jouw bandnaam te veranderen. Dus toen we onze eerste platendeal tekenden en ons eerste album opnamen was dat het ideale moment om de bandnaam te veranderen. Een van de songwriters die met onze producer samenwerkte zei: alle bandleden komen uit Texas, noem de band gewoon Lonestar. Dat klonk ons als muziek in de oren, maar tegelijkertijd dachten we: kan het echt zo simpel zijn? We hebben toen onderzocht of de naam Lonestar niet al geclaimd was door andere acts in Amerika. De bandnaam Lonestar bestond inderdaad al, maar de ene band met die naam trad al geruime tijd niet meer op en de andere band met die naam was een buitenlandse band. En zo konden we toch gebruikmaken van de naam Lonestar.

 

Vanaf eind april 2023 tot en met oktober 2023 staat er een uitgbreide tour gepland met meer dan 20 concerten in de US en Canada. Zijn er ook plannen voor een Europese Lonestar tour?

Dat zou geweldig zijn. Jammer genoeg heeft de Covidpandemie dergelijke plannen aanzienlijk vertraagd. Een aantal jaren geleden hebben we opgetreden in Zwitserland, Noorwegen en de UK, maar we zouden heel graag een nieuwe Europese tour kunnen plannen. Wij hebben toen erg van onze Europese optredens genoten en ikzelf hou erg van reizen en van het ontdekken van nieuwe steden en landen. Maar Covid heeft, met alle reisbeperkingen, behoorlijk roet in het eten gegooid en zulke plannen, zoals reeds eerder gezegd, vertraagd. Maar nu is alles gelukkig weer open en hopelijk blijven de wereld en de maatschappij stabiel genoeg zodat we in de (nabije) toekomst weer naar Europa kunnen komen. Als een van mijn nevenactiviteiten maak ik muzieksamples voor klanten over de hele wereld en ik heb ook meerdere klanten in Nederland. Dus hopelijk kunnen we snel weer in Europa en meer bepaald ook in Nederland komen optreden.

 

Keech Rainwater en Michael Britt

 

Misschien is het jaarlijkse C2C festival, de UK’s en Europa’s grootste new country muziekfestival, een mooie gelegenheid voor Lonestar om in de UK en Europa op te treden?

Ik heb eerlijk gezegd nog nooit van het C2C festival gehoord, maar als ze ons bellen/uitnodigen, dan ben ik zeker de eerste om Lonestar’s deelname aan dat festival te bevestigen!

 

Lonestar heeft door de jaren heen al in heel wat venues gespeeld. Wat is de favoriete venue waar je reeds hebt opgetreden?

Misschien komt het doordat het een zeer recente gebeurtenis is of misschien is het omdat we in de buurt wonen van de venue, maar ons optreden in het Ryman Auditorium, de voormalige thuishaven van de Grand Ole Opry, in Nashville is er eentje die mij erg is bijgebleven. Het was de eerste keer dat we er een volledige full electric show hebben gegeven en dat was ons leukste concert ooit. We hebben in heel veel mooie venues mogen optreden en met heel veel fantastische artiesten mogen samenwerken, maar het concert in het Ryman Auditorium was voor mij het perfecte concert in een perfecte setting: een uitverkochte zaal, een geweldige atmosfeer, echt een concert om trots op te zijn. Een Lonestar solo concert in zo’n historische iconische zaal, dat was amazing.

 

Welke venue staat nog op jouw bucket list?

We hebben nog nooit in de Hollywood Bowl in Los Angeles opgetreden. Het lijkt me zo geweldig om daar te kunnen optreden, maar ik weet niet of we genoeg tickets zouden kunnen verkopen om dat voor elkaar te krijgen. Ook in Red Rocks Amphitheatre in Colorado zou ik graag willen optreden.

 

Wanneer je kan kiezen uit alle songs die ooit door andere artiesten werden geschreven, welke drie nummers zou jijzelf graag willen opnemen?

Om heel eerlijk te zijn luister ik tegenwoordig meer naar rockmuziek dan naar countrymuziek, dus de eerste songs die dan bij mij naar boven komen zijn rocksongs. En bij elke soundcheck of repetitie zingt Drew ook elke keer een oude rock- of popsong.

 

Dat is helemaal prima. Je hoeft ook helemaal geen countrysongs te kiezen.

Dan is het goed, ha ha. Aan het einde van onze concerten doen we steeds een rock medley en we hebben ook fantastische songs als ‘Another Brick In The Wall’ van Pink Floyd en ‘Come Sail Away’ van Styx gespeeld. Dit jaar spelen we tijdens onze tour ‘In the Air Tonight’ van Phil Collins. We kiezen altijd coole songs uit waar we allemaal van houden. Een andere favoriet van ons is ‘Life in the Fast Lane’ van Eagles. En Drew zingt een geweldige versie van ‘Time After Time’ van Cyndi Lauper. Man, wat is dit een lastige vraag.

 

Dan heb ik nog een lastige vraag voor jou: wat is de mooiste zin die je ooit hebt gehoord of gelezen in een song, in de literatuur…?

Dat is inderdaad ook een hele lastige vraag. Voor mij is dat een zin uit de song ‘I’ve Been Delivered’ van de band The Wallflowers. Jakob Dylan, de zoon van Bob Dylan en tevens leadzanger van de band, schreef de beroemde zin: ‘ 'Cause I can't fix something this complex any more than I can build a rose’. Dat nummer stond op een niet zo succesvol album van The Wallflowers, maar die zin uit ‘I’ve Been Delivered’ is ronduit geniaal.

 

LONESTAR, Dean Sams, Drew Womack, Keech Rainwater, Michael Britt foto Taylor Ballantyne

 

Wie is volgens jou op dit moment de meest onderschatte artiest/band?

Ik weet niet of zij in Europa bekend is, maar voor mij is dat Margo Price. Ik heb onlangs een live concert van haar bijgewoond en zij maakt zo’n pure, eerlijke muziek. Wij maken tijdens onze concerten gebruik van grote televisieschermen en van een grote lichtshow, maar zij heeft dat niet en zij heeft dat ook helemaal niet nodig om tot mensen door te dringen en om mensen te raken. En dat vind ik zo indrukwekkend. En dat is ook iets wat ik tegenwoordig een beetje mis in moderne countrymuziek, waarin muziek vaker wordt gebruikt als een reclamebord in plaats van echtheid uit te stralen. Haar muziek en haar stijl van optreden is te vergelijken met die van Chris Stapleton.

 

En dan is het alweer tijd voor de slotvraag: wil je de lezers van newcountry.nl nog iets toewensen?

Mijn grootste wens is dat Lonestar in de (nabije) toekomst naar Nederland kan komen voor een of meerdere concerten. Elke keer dat wij voor onze fans optreden heb ik het gevoel dat ze ons en onze muziek tijdens en na het concert weer wat beter hebben leren kennen. Onze muziek is zo geschikt om mensen te raken. Songs als ‘My Front Porch Looking In’, ‘Amazed’ en ‘I’m Already There’ zijn een onderdeel geworden in het leven van vele mensen. En andere songs zoals ‘What About Now’ en ‘Walking In Memphis’ zijn zo’n krachtige en vrolijke uptempo songs. Elke keer dat we een concert spelen leren wij de fans beter kennen en zij leren ons beter kennen. Wanneer we de kans krijgen om in Nederland op te treden, dan hoop ik dat de fans in groten getale naar ons concert komen kijken.