LINKS | LAINEY WILSON
Opnieuw had newcountry.nl de eer om een new country ster te interviewen. Lainey Wilson, de 30-jarige singer-songwriter uit Baskin, Louisiana, die onlangs de CMT ‘Breakout Artist Of The Year’ Award won, maakte 15 minuten in haar drukke schema vrij voor een Zoom interview met newcountry.nl. In dit korte tijdsbestek kwamen toch heel wat onderwerpen aan bod, zoals haar nieuwe album, acteren in de serie Yellowstone, haar favoriete song of all times, hoe voelt het om een award te ontvangen, samenwerken met HARDY… En ik stelde haar ook de vraag of we haar binnenkort in Nederland mogen bewonderen tijdens een concert?
Interview met Lainey Wilson
De ondertussen traditionele openingsvraag: Wie is Lainey Wilson in haar eigen woorden?
Waar zal ik beginnen, want er valt behoorlijk veel te vertellen? Ik ben afkomstig uit Baskin, in North East Lousiana, een piepklein dorpje met ongeveer 200 inwoners. De meeste van die 200 inwoners beschouw ik als mijn familie, want het is een hechte gemeenschap. Ik hou van countrymuziek en ben een country girl in hart en nieren. Ik hou van paardrijden en van 4x4 wagens/trucks besturen, maar wat ik het liefste doe is het componeren en schrijven van songs. En ik schrijf songs sinds ik 9 jaar oud was en leerde gitaar spelen op 11-jarige leeftijd. En zo kreeg ik het ‘muziekvirus’ te pakken. Waar ik vandaan kom en ook tijdens mijn opvoeding had en heeft countrymuziek een centrale plaats in ons leven: we staan er mee op en gaan er mee slapen, we ‘ademen’ countrymuziek. Zo simpel is het.
Eind oktober 2022 verschijnt jouw nieuwste album ‘Bell Bottom Country’. Waar haalde je de inspiratie voor dit nieuwe album vandaan en is het te vergelijken met jouw vorige album ‘Sayin’ What I’m Thinkin’?
Ik zeg altijd: No matter what, I am always gonna be sayin’ what I’m thinkin’. En dat doe ik natuurlijk ook op mijn nieuwste album. Maar ‘Bell Bottom Country’ is ook een countryalbum met een extra dimensie. Het gaat over de zoektocht naar en het ontdekken van wie jij bent en hoe jij je hierdoor van anderen onderscheidt. Dat kan komen door jouw afkomst, door jouw opvoeding, door hoe je eruitziet, door jouw kledingkeuze, door de manier waarop je praat, door jouw levensverhaal… En hoe belangrijk het is dat je deze elementen allemaal zo veel mogelijk omhelst en apprecieert en je je er ook niet voor verontschuldigt of voor schaamt. In de afgelopen jaren, en zeker sinds het verschijnen van mijn vorige album ‘Sayin’ What I’m Thinkin’, heb ik mezelf gevonden. Ik ben enorm gegroeid, niet alleen als singer-songwriter, maar ook als mens. En dat ga je ongetwijfeld ook terughoren op mijn nieuwste album ‘Bell Bottom Country’. En ik hoop dat de mensen die dit album gaan beluisteren zullen denken: ik ben tevreden met hoe ik ben en dat is meer dan goed genoeg.
Tijd voor de ‘tricky’ vraag: wat is jouw favoriete song van het nieuwe album?
Dat is inderdaad een hele lastige vraag, want alle songs zijn me erg dierbaar. En mijn voorkeur verandert ook dagelijks. Op dit moment is mijn favoriete nummer ‘Those Boots’, een song die ik heb geschreven voor mijn vader. Hij heeft eerder dit jaar behoorlijke gezondheidsproblemen gehad en heeft zelfs twee maanden in het ziekenhuis gelegen. We hebben zelfs even voor zijn leven gevreesd. De song was me al dierbaar, maar heeft door de gebeurtenissen van de afgelopen maanden een nog grotere emotionele waarde gekregen. Soms besef je pas hoeveel je van iemand houdt, wanneer je op het punt staat om die persoon te verliezen.
Je bent een bezige bij, want naast touren en het maken van een nieuw album, heb je ook een rol in de populaire TV-serie Yellowstone. Welke rol heb je in deze serie gespeeld? En hoe voelt het om te acteren in een TV-serie?
Het is zo geweldig om in die serie te spelen, een waar voorrecht. Een godsgeschenk. In de afgelopen seizoenen hebben ze drie van mijn songs gebruikt in Yellowstone en hierdoor is mijn muziek ook onder de aandacht gekomen van mensen, die misschien nooit muziek streamen of nooit naar de radio luisteren. Tijdens optredens krijg ik vaak van mensen te horen dat ze mijn muziek ontdekt hebben via Yellowstone. Het is cool om te zien welke belangrijke/centrale rol muziek heeft in deze TV-serie en welk positief effect dat heeft voor artiesten wiens muziek aan bod komt in de serie. Taylor Sheridan, de schrijver en producer van Yellowstone, is een fan van mijn werk en ik ben een fan van zijn werk en we zijn ondertussen ook goede vrienden geworden. Hij belde me eerder dit jaar, in februari, op en zei me dat hij, speciaal voor mij, een personage aan de serie had toegevoegd. En hij vroeg me om dat personage te spelen zoals ik ben en het dus zo dicht mogelijk bij mezelf te houden: Lainey Wilson met haar bell-bottom (flare) jeans en met haar songs. Voor mij is het een uitgelezen mogelijkheid om mijn muziek met de wereld te delen. Ik voel me zo gezegend, want ik had dit nooit verwacht en plots kwam het toch op mijn pad. En ik had mezelf jaren geleden al beloofd dat ik elke kans, die ik zou krijgen om mijn muziek met de wereld te delen, met beide handen zou aangrijpen.
Eerder deze maand (oktober 2022) trad je ook toe tot een imposant rijtje van countrysterren, want, net als eerder Chris Stapleton, Ashley McBryde, Kelsea Ballerini en Mickey Guyton, ontving je de CMT ‘Breakout Artist Of The Year’ Award. Beschrijf eens hoe het voelt om zo’n award in ontvangst te mogen nemen.
Dat was ook weer zo’n geweldige eer. CMT (Country Music Television) is altijd al goed voor mij geweest. Zelfs lang voordat ik een platendeal kreeg, hebben zij altijd interesse in mij getoond. Een van mijn eerste songs die destijds door CMT werd uitgezonden is trouwens ook de allereerste song die Yellowstone in de TV-serie heeft gebruikt. Het is de kleine song die voor mijn doorbraak heeft gezorgd. De titel ‘Breakout Artist Of The Year’ betekent voor mij dat ik eindelijk mijn doorbraak beleef, dat ik eindelijk voet aan de grond krijg. Ik timmer al 11 jaar, met ups en downs, aan de weg in Nashville, maar countrymuziek is mijn leven. Ik kan ook niets anders dan countrymuziek maken. Ongetwijfeld kan ik een ander vak leren, maar dat wil ik niet, en daarom ben ik mijn droom blijven achterna jagen.
Onlangs werkte je samen met HARDY aan de song en videoclip van ‘Wait In The Truck’. Hoe was het om te werken met HARDY?
Ik hou van HARDY! Hij is als een grote broer voor mij. Telkens wanneer zijn pick up truck het niet doet, wil hij mijn pick up truck lenen. Misschien heeft hij me daarom wel gevraagd om de song met hem op te nemen, ha ha! Deze zomer stuurde hij me de song en zei me dat hij zijn beste nummer tot nu toe had geschreven. Voor mij is HARDY een van de beste songwriters, niet alleen in de countryscene, maar ter wereld. Hij is zo veelzijdig. Ik bewonder hem enorm. Toen ik ‘Wait In The Truck’ hoorde dacht ik meteen terug aan waarom ik zo verliefd ben geworden en nog steeds ben op countrymuziek: de countrymuziek uit de jaren ’90, de verhalende songs, zoals ‘The Thunder Rolls’, ‘Whiskey Lullaby’, ‘Goodbye Earl’ en ‘murder ballads’. En een ‘murder ballad’, een duistere song, dat is ‘Wait In The Truck’ helemaal is, maar tegelijkertijd willen we het thema van dit nummer ook bespreekbaar maken, want er rust vaak nog een taboe op.
Met welke andere projecten ben je momenteel nog bezig?
Oh goodness, ik heb het al zo druk. Dit jaar heb ik welgeteld 11 nachten in mijn eigen bed in Nashville geslapen! We hebben zoveel concerten gespeeld dit jaar, zijn constant ‘on the road’. Ik heb zelfs nagenoeg geen tijd gehad om nieuwe songs te schrijven en dat is erg uitzonderlijk voor mij, want normaal gesproken schrijf ik elke dag aan nieuwe nummers. Maar momenteel zit ik een andere fase van mijn leven en wil ik het ijzer smeden wanneer het heet is en als dat betekent dat ik daar dan voorlopig een aantal andere zaken voor moet opofferen, dan is dat maar even niet anders. Volgend jaar heb ik ongetwijfeld weer wat meer tijd om aan nieuwe muziek te werken. Want songs schrijven werkt erg therapeutisch voor mij en ik heb veel behoefte aan een nieuwe therapiesessie!
Een aantal dagen geleden werd de line-up van het Country2Country festival, het grootste meerdaagse new countryfestival van het jaar voor Europese new countryfans, bekendgemaakt. Dat festival vindt begin maart 2023 plaats in Londen, Glasgow en Dublin en jij bent een van de optredende artiesten! Heb je ook plannen om jouw verblijf te verlengen om ook een aantal concerten te verzorgen op het Europese vasteland? En zo ja, hoort Nederland daar dan ook bij?
Ik weet niet wat de organisatie en de promotoren van plan zijn, maar ik hoop er wel op. Als ik het voor het zeggen zou hebben, zou ik maanden aan een stuk in de UK en Europa willen blijven, want ik hou van de mensen in Europa en in de UK en van hun liefde voor countrymuziek. Ik doe er telkens zoveel inspiratie op. Dit wordt de derde keer, geloof ik, dat ik de oceaan oversteek en elk nieuw bezoek, elke nieuwe Europese/UK trip, overtrof de vorige, en dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. De waardering die artiesten van de fans in Europa en de UK krijgen voor hun creativiteit, dat maak je nergens anders mee. Dat is zeker geen kritiek naar de fans in de US, maar het is een feit dat het onthaal en de waardering, die je in Europa en de UK krijgt, toch even van een ander niveau zijn. En dat bedoel ik echt als een compliment aan de fans in Europa en de UK.
Als je mag kiezen uit alle songs ter wereld, die ooit door andere artiesten zijn uitgebracht, welke 3 songs had jij het liefste zelf willen opnemen?
Het is moeilijk om uit alle songs ter wereld drie favoriete songs te kiezen, maar de song die ik absoluut zelf had willen schrijven is ‘When You Say Nothing At All’ van Keith Whitley. Heel wat artiesten hebben die song gezongen, maar zijn versie blijft veruit de beste. Het is een tijdloze song, een song die een hit was in de jaren ’80 en die bij elke nieuwe versie van een andere artiest opnieuw een hit wordt. Zelfs in 2022 zou het weer een hit worden. De boodschap van het nummer en de manier waarop deze boodschap wordt gebracht zijn zo uniek, dat is bijna niet te overtreffen.
Wat is de mooiste zin die je ooit hebt gehoord in een song, in de literatuur…?
Wow, daar moet ik even over nadenken. Maar ik denk dat het toch een versje is dat mijn moeder mij steeds vertelde. Het gaat als volgt:
‘Pretty is as pretty does,
Ugly is to the bone,
Beauty fades away,
But ugly holds its own.’
Dit versje hou ik steeds in mijn achterhoofd. Het gaat namelijk niet om het uiterlijk, want dat vervaagt met de jaren. Het belangrijkste is om een goed hart te hebben, want lelijk worden we uiteindelijk allemaal.
Tijd voor de slotvraag: wat wil je de lezers van newcountry.nl nog toewensen?
Ik ontvang dagelijks berichten uit Europa en ik sta er nog steeds versteld van dat mensen aan de andere kant van de wereld de muziek ontdekken en de songs meezingen van Lainey Wilson, een vrouw die als 9-jarig meisje haar eerste countrysongs begon te schrijven. Dat waardeer ik echt. We leven zo ver van elkaar en toch delen we allemaal dezelfde passie voor countrymuziek, dat vind ik zo cool. Ik kan niet wachten om jullie allemaal te ontmoeten en jullie te omhelzen en om jullie te bedanken uit het diepste van mijn hart voor alle support die jullie mij geven om mijn droom waar te kunnen maken.
