Exclusief interview met Eric Paslay

Exclusief interview met New Country artiest Eric Paslay

Het is onrustig druk die donderdagmiddag op de eerste etage van de Melkweg. Kabelsjouwers, geluids- en lichttechnici lopen koortsachtig heen en weer om de voorbereidingen voor de soundcheck in goede banen te leiden. Een man met een onmiskenbaar Brits accent roept vanaf de mengtafel allerlei instructies de zaal in. Het is duidelijk dat er nog het een ander moet gebeuren voor het concert van vanavond. Op het podium staat een lange gestalte, singer/songwriter en country artiest Eric Paslay, voortdurend excuses te maken in mijn richting. Het loopt allemaal uit maar hij verzekert me straks uitgebreid tijd voor me te zullen nemen. We nemen plaats in een bijzaaltje, meer een rommelhok, backstage. De opname loopt en ik stel m’n eerste vraag.

 

Je komt uit Texas en daar heb je nogal rondgezworven. Je bent van Abilene naar Waco gegaan en daarna naar de plaats Temple, geloof ik?

“Van Abilene herinner ik me niets. Ik was pas een jaar toen we naar Waco verhuisden, maar Temple beschouw ik als m’n woonplaats omdat daar een groot deel van m’n jeugd ligt. Omdat het maar een uur bij Austin vandaan ligt, ging ik daar vaak naar toe. In het centrum hoorde ik allerlei soorten muziek. Een stuk van de tekst uit Even If It Breaks Your Heart, een nummer dat ik schreef voor de Eli Young Band gaat daar over. Ik was nog geen 21 dus ik mocht nog nergens naar binnen. Vandaar dat ik in een band zat om toch in de clubs te kunnen spelen.”

 

Je was vijftien toen je gitaar leerde spelen. Hoe kwam je eigenlijk in Nashville terecht? Ik bedoel, Tennessee is ver van Texas verwijderd.

“Brian, een vriend van mij die uit Temple kwam, woonde al in Nashville, had een platencontract en schreef liedjes voor een uitgeverij. Zijn vrouw werkte voor een platenlabel. We maakten samen muziek en hij moedigde me aan om het in Nashville te gaan proberen. Als zanger/muzikant maar ook als tekstschrijver. Ik houd van allerlei soorten muziek, dat hoeft niet alleen country te zijn al heb ik natuurlijk wel die naam.”

 

Wat wilde je eigenlijk worden? Je hebt toch een wetenschappelijke studie gedaan?

“Oh, dat is grappig. Het betekent niet dat ik een wetenschapper ben maar het was een bedrijfskunde studie gericht op muziek en management.”

 

Handig! Dat geeft je een voorsprong omdat de muziekindustrie een harde wereld is.

“Zeker. Brian zei tegen me: “Zorg dat je hier in ieder geval blijft, want hier gebeurt het.” Je moet een lange adem hebben. Geef het een jaar of tien, op voorwaarde dat je doorbreekt. Bij mij kwam de doorbraak na een jaar of zes, na optredens in kleine kroegen, een beetje bij Broadway vandaan. Ik zat op school met Chris Young en Hillary Scott van Lady Antebellum. Chris en ik, we werkten allebei aan ons eerste album en (lachend) hij en ik zijn zo’n beetje de enige muzikanten die in die tijd opgetreden hebben voor lege zalen. Later is het goed gekomen. Hij is een grote ster en ik heb samen mogen werken met grote artiesten en een Grammy nominatie op zak.”

 

Je hebt het patent op ‘feel good’ liedjes zoals Barefoot Blue Jean Night en Friday Night maar ook nummers geschreven en gezongen die heel triest zijn (She Don’t Love You). Waar komt dat contrast vandaan?

“Je weet niet wat vrolijk is, als je nooit bedroefd bent. Wanneer je zegt dat je altijd blij bent, dan lieg je. Ik schrijf precies hoe het leven zich aan me laat zien, Ik wil altijd zo goed mogelijk m’n gevoelens onder woorden brengen maar het hoeft niet 1.000 procent op mij te slaan. Mijn taak is om ervoor te zorgen dat je je ermee kunt identificeren. Ik hoop uiteindelijk dat mensen wiens hart gebroken is weer kunnen liefhebben.”

 

Wat komt het eerst: Tekst of muziek?

“Dat ligt eraan. Meestal ga ik alleen of met een andere componist een beetje pingelen op de gitaar of piano en daarbij neuriën en zo ontstaat er iets dat ik kan gebruiken. Soms komt het ook voor dat ik al een titel heb. Er is dus geen vaste volgorde of startpunt. Ik kan alleen schrijven maar in Nashville houden ze ervan wanneer je met 2 of 3 andere mensen componeert, omdat het proces vaak wat sneller werkt. Soms is het jammer dat je wat water bij de wijn moet doen, want je hebt zelf precies de tekst in je hoofd die je wilt gebruiken. Maar het werkt verder prima hoor.”

 

Je hebt veel met andere grote namen gewerkt. Hoe kwam jouw samenwerking met Amy Grant bijvoorbeeld tot stand?

“Ik was tegelijkertijd met haar een album aan het opnemen. We hadden in die tijd dezelfde manager en producer. Ik had haar al eerder leren kennen en op dat moment had ik drie nummer een hits in een korte tijd voor anderen geschreven maar geen van alle door mijzelf gezongen. Ik wilde Deep As It Is Wide in ieder geval zelf opnemen en voor mezelf houden. Zij wilde het nummer zo graag zingen en omdat er drie coupletten zijn, stelde ze voor om het te verdelen tussen mij, Amy zelf en een vriendin van haar. Tot m’n grote verbazing belde ze Sheryl Crow… Een beroemdheid die ik nog nooit ontmoet had. Dat moment was cruciaal voor mij. Een nummer dat ik geschreven had, waarop ik zong met zoveel goede muzikanten om me heen. Temeer omdat Vince Gill meespeelt en hij zeker wilde weten of ik de gitaarpartij goed genoeg vond.”

 

Tot nu toe heb je een album en een EP uitgebracht. Komt er snel nieuwe muziek van je uit?

Op dat moment haalt Eric vol trots een nieuw live-album tevoorschijn en geeft het aan me. “Heb je deze al?” Ik antwoord ontkennend. Hij zegt dat dat ook bijna niet kan want de CD Live in Glasgow is net uit. Eric vult aan: “Deze is vorig jaar in Schotland opgenomen en omdat ik nu met dezelfde band aan het touren ben, leek het ons een goed idee om ‘m nu uit te brengen. En vanwege m’n afkomst - ik ben oorspronkelijk Schots, Iers, Tsjechisch en Duits - hebben we het album tijdens de Europese tournee van vorig jaar opgenomen.” Ik zeg dat dat waarschijnlijk ook z’n ongewone lengte en z’n rossige haar verklaart. “Verder komt er begin volgend jaar ook een nieuw studio-album uit. We hebben ‘m al opgenomen en zijn ‘m nu aan het mixen. Verder nemen we filmmateriaal op tijdens deze tour die we kunnen gebruiken voor onze videoclips. Het zijn allemaal zulke mooie steden en coole dingen die we zien. We proberen er zo veel mogelijk van vast te leggen.”

 

Je hebt een vrouw en Piper, je kleine dochtertje van bijna een jaar die je wel zult missen wanneer je zo lang van huis bent.

“Zeker, maar het maakt het wel wat makkelijker dat ze nu in Engeland zijn en mij min of meer volgen tijdens m’n Europese tour. Ik ben in totaal vijf weken weg maar ik zie ze ongeveer eens per week. Het wordt anders wanneer ik naar Australië ga. Dan zal ik ze even wat langer niet zien. Vooral omdat we niet zo vaak en lang willen vliegen met Piper. “

 

Je bent een druk baasje want je publiceert ook nog podcasts over suikerziekte.

Ik twijfel of ik dit onderwerp wel moet aansnijden maar Eric is hier verrassend open over. “Geeft niks man, ik ben zelf patiënt”, bekent hij. “Wanneer je er in alle vrijheid over praat kunnen andere diabetespatiënten zich met je vergelijken. Als je goed voor jezelf zorgt, is het nauwelijks een beperking en kun je toch vol in het leven staan. Er zijn tegenwoordig zoveel hulpmiddelen zoals een app waarmee je je bloedsuikerspiegel kunt meten. En er zijn goeie koks die heerlijke gerechten maken waarbij je niet merkt dat je dieet moet houden. Ik merkte wel dat je terughoudend was. Dat maakt me verdrietig want daarmee maak je het niet bespreekbaar.”

 

Wat zijn je toekomstplannen en inspiratiebronnen?

“M’n geloof is mijn eerste richting. Even afgezien of iemand zich nu religieus of Christen noemt; er is een mooi verhaal over Koning Salomon die ook volgens de geschiedenis echt bestond. Om voldoening te krijgen, werkte hij gewoon mee met de boeren op het land en had hij contact met meerdere vrouwen. Alleen het enige wat hem echt voldoening gaf, was de liefde van God. Dus waar je ook bent; in kleine dorpen maar ook hier in de straten van Amsterdam. Ik hoop dat iedereen vindt waar hij of zij naar op zoek is. Het houdt overigens niet in dat ik altijd blij ben hoor maar ik ben wel dankbaar voor wat ik mag doen. Christen zijn zonder de genade van Jezus, is kul in mijn ogen. Maar het maakt absoluut niet uit of iemand nou Katholiek of Doopsgezind is. Maar er zijn ook kwaadwillenden die in de naam van Christus afschuwelijke dingen doen. En zij zorgen ervoor dat mensen zich van het geloof afkeren.”

 

Hoewel dit de 4^e keer is dat je in Europa bent, heb je nog niet eerder in Amsterdam opgetreden. Ik heb net de soundcheck gehoord en je band is fantastisch ondanks dat ze maar met z’n vieren zijn. Wat verwacht je van vanavond en hoe het Nederlandse publiek zal reageren?

“Ik kijk uit naar het optreden van vanavond uit ik hoop dat ze het naar hun zin hebben. En dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik hier ben. Ik ben benieuwd naar hoe iedereen eruit ziet, niet de grenzen, de vlaggen of de taal die men spreekt. Mensen kiezen niet waar ze geboren worden maar ze hebben wel de keuze om liefde uit te dragen. Ik kan dat doen door middel van de muziek. Ik hoop dat iedereen vriendschappen sluit, wat drinkt en na vanavond terug kan kijken op een mooi optreden en zich de liedjes zal herinneren.”