LINKS | BRANDY CLARK
Met een tijdsverschil van 9 uur zit Brandy Clark singer/songwriter, genomineerd voor 10 Grammy Awards en met een ACM Award op zak, achter haar eerste kopje thee in California en ik aan een koud biertje omdat de dag er hier in Nederland er alweer bijna opzit. De Zoom meeting is net begonnen, ze zit er ontspannen bij en na een altijd joviale - bijna vriendschappelijke - begroeting, die inmiddels zo vertrouwd is bij Amerikaanse country artiesten, stel ik m’n eerste vraag.
Interview met Brandy Clark
Je komt uit de Pacific Northwest en je hebt nogal wat rondgezworven. Je ging vanuit de staat Washington naar het muziekbusinessprogramma aan de Belmont University. In die tijd was je nog vrij jong om een behoorlijk grote stap te zetten en naar Nashville te verhuizen. Ik bedoel, Tennessee ligt ver van de westelijke bergen. Vertel ‘ns wat over je opvoeding en hetgeen je motiveert?
Ik kom uit een streek die afhankelijk is van de bosbouw. Mijn vader was houthakker en m’n moeder had een baan die ook gelieerd was aan de houtindustrie. En ik denk dat m’n jeugd in een arbeidersgezin me de liefde voor countrymuziek heeft bijgebracht. En dan met name traditionele countrymuziek. Een nummer als Coal Miner’s Daughter van Loretta Lynn was herkenbaar. Een ander beroep dan mijn vader had natuurlijk, maar de gevaren waren dezelfde. Mijn vader is omgekomen bij een ongeluk op z’n werk. De muziek sprak me erg aan. Vooral de muziek van Dolly Parton en Merle Haggard, en voor mij was dat ook de enige soort muziek die ik te horen kreeg. Het radiostation in de buurt draaide country, niet precies dat soort, maar bij m’n opa en oma die naast ons woonden hoorde ik niet anders. Een schatkamer dus van de grote traditionele artiesten. Ook de kleine plaats waar ik ben opgegroeid heeft me gevormd. Ik kan me geen betere en veiliger plek bedenken. Het leek een beetje op een schilderij van Norman Rockwell. Vooral nu ik ouder ben realiseer ik me dat het een fijne omgeving was om op te groeien.
Wat wilde je worden, op jonge leeftijd, voordat je met je moeder en een vriend in een band kwam?
Het eerste wat ik me kan herinneren is dat ik dierenarts wilde worden omdat ik van dieren hou. Toen ik heel klein was, kwam ik van school thuis met een speelgoed poedel, wat wel leuk is, want toevallig heb ik nu een echte poedel als huisdier. Ik was in de weer met een stethoscoop en een naamplaatje waar Brandy Clark; Dierenarts op stond. Ik realiseerde me niet dat ik een muziekcarriere zou hebben, dat kwam pas later. Ik deed veel aan sport, dat heeft me geholpen. Ik denk dat de zelfdiscipline vanuit de muziek komt maar ook het feit dat ik graag in een team zit. Ach, er zijn wel een miljoen dingen geweest die ik wilde doen. De verbeelding en alle geweldige dingen. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik liedjesschrijfster geworden ben.
Je schreef, of schreef mee, aan veel grote hits. Ik bedoel, de lijst is echt eindeloos. Je grootste succes was 'Better Dig Two' van 'The Band Perry'. Welk van je eigen nummers betekent het meest voor jou en waarom?
Da’s een geweldige vraag! Er zijn er een paar. Nummers die ik heb geschreven en zelf als artiest heb opgenomen. Van m’n eerste album: ‘Hold My Hand’. Dat betekent zoveel voor mij. M’n favoriete nummer dat ik ooit geschreven heb. Maar ik heb een nieuw nummer dat er niet voor onderdoet. En dat is waarom ik een nieuw album wil opnemen en ik zal het tijdens deze toernee ook spelen. Maar wat betreft de nummers die andere mensen hebben opgenomen? Man… ‘Mama’s Broken Heart’ was een grote, werd nummer 1 en ‘Better Dig Two’ om dezelfde reden. Jôh, ik heb er ook een aantal gehad die er net naast vielen. Reba had een liedje dat haar album net niet gehaald heeft. Maar een nummer, van m’n eerste album; ‘The Day She Got Divorced’ dat Reba McEntire ook heeft opgenomen. Dát nummer, het was nooit een single, symboliseert dat het geen droom is, dat het altijd kan gebeuren.
Dan is de volgende vraag natuurlijk. Welk nummer speel je echt graag en welk nummer speel je liever niet maar doet het omdat het publiek het wil horen?
‘Hold My Hand’ en ‘Get High’ speel en zing ik altijd maar ‘Girl Next Door’ wil ik niet altijd spelen. Het is een lastig nummer, ook in vocaal opzicht, maar ik moet het wel doen omdat het een single op de radio is geweest. We overleggen met de band om het wel te spelen maar zo dat het licht en makkelijk klinkt.
Je muziek wordt vaak omschreven als 'de louche onderbuik van countryfolk', volgens Wikipedia. Kun je mij vertellen waar die uitdrukking vandaan komt?
Weet je? Voor mij is het leven een donkere comedie, zoals ik er tegenaan kijk. Ik schrijf over de realiteit en maak dingen niet mooier dan ze zijn. Daar bent ik erg trots op omdat het niet alleen mijn waarheid is maar ook de waarheid van anderen. Ik voel me verhalenverteller en ik zo ben ik ook het meest op m’n gemak. En daarom houd ik ervan ook iemand anders’ verhaal te vertellen als ware het mijn eigen verhaal. Ik ben iemand die goed luistert. Toen ik begin twintig was, had ik een baan waarin dat het enige was wat ik moest doen en zo heb ik geleerd om goed te luisteren. Dat gaat het best wanneer je niet probeert in te vullen wat anderen zeggen. Ik houd van verhalen, daar word ik toe aangetrokken. Gisteravond bijvoorbeeld. Ik was in een casino en ik praat altijd met de dealers, degenen die de kaarten uitdelen. Ik vroeg hem hoelang hij dit werk al deed en hij zei: “19 jaar.” Ik dacht direct: “Hier zit een liedje in.” Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet altijd op zoek ben naar een liedje maar soms komt het zomaar vanuit een gesprek. De beste nummers ontstaan uit een verhaal dat iemand vertelt.
Je werkt veel samen met andere grote songwriters in de business. Hoe is bijvoorbeeld je samenwerking met Shane McAnally tot stand gekomen?
Door muziekuitgevers wordt je bij elkaar gezet om te schrijven. Zijn uitgever dacht destijds dat het een goed idee was om samen te werken, mijn uitgever daarentegen zag het niet zo zitten omdat ik meer country ben en hij meer pop-georiënteerd. Maar dat blijkt juist geweldig te werken, echt een unieke combinatie. Ik was bij zijn uitgever en we ontmoetten elkaar in de keuken. We zouden de volgende dag met een andere schrijver samenwerken maar dat werd afgeblazen. En hij zei: “Ik heb het gevoel dat we het toch moeten doen, ik heb haar ontmoet, zij is cool.” Die dag kwam het niet zo van de grond. Hij belde me, om samen te schrijven en het ging – en gaat - werkelijk super!
Welke onderwerpen of onderwerpen inspireren je bij het schrijven van liedjes. Het dagelijks leven of onverwachte gebeurtenissen.
Het dagelijks leven, absoluut. Dat is echt het interessantst.
Brand Clark; foto Chris Phelps
Want ontstaat het eerst: tekst of muziek?
Dat ligt eraan, normaal gesproken de tekst, soms de muziek. Soms heb ik een stuk muziek dat ik mooi vindt maar niet weet waar het bij hoort. Maar dan krijg ik een idee voor een tekst en dan pak ik die muziek en m’n gitaar er bij. Meestal de tekst dus, muziek is een beetje een vreemde voor me. Ik speel beter gitaar dan piano, al speel ik goed genoeg om te kunnen componeren. Ik heb trouwens nog geen piano waar ik nu woon, maar die komt er wel. Ik hou van piano. Een foutje dat ik op de piano maakte, leidde tot het voornaamste muzikale element van m’n bekendste nummer. Maar m’n gitaar is er altijd en die heb ik altijd binnen handbereik.
Met wie zou je willen werken / optreden als je kon?
Dat is een geweldige vraag. (Ik vertel Brandy dat dit geen eigen vraag van mij is maar een vraag die een Nederlandse fan heeft gesteld.) Ik zou wel met Dolly Parton willen werken. Ik hou van haar. Er zijn zo weinig levende legendes op aarde over maar zij is er een van.
Komt er snel nieuwe muziek uit, een nieuw album bijvoorbeeld? Nederlandse fans zijn erg benieuwd. Ga je zelf nieuwe nummers opnemen of heb je recent materiaal geschreven voor andere artiesten?
Ik werk hard aan een nieuw eigen album dat aan het eind van het jaar uit zal komen daar ligt op dit moment mijn voornaamste focus op. (Ik vraag een beetje door of ze iets meer kan vertellen, als dat mogelijk is. Ze aarzelt even en gaat dan verder)… Er is een van m’n nieuwe favoriete liedjes, “Up Above The Clouds” en dat komt op het nieuwe album te staan.
Wat vind je van de nieuwkomers in de countryscene. Spreken muzikale invloeden als pop en R&B je aan of hoor je liever meer traditionele muziek op country radio.
Tuurlijk! De stijl moet zich ontwikkelen. Zelfs iemand als ik, ik beschouw mezelf als heel traditioneel, had nog steeds invloeden in m’n muziek die geen country waren, maar ik zou willen dat iedereen die traditionele invloeden had. Als je in 1990 geboren bent, verwacht ik niet dat je invloeden uit de jaren 70 hebt. Ik weet dat mijn invloeden een stuk ouder zijn dan ikzelf, omdat ik van deze muziekstijl hou. Americana is wat countrymuziek was of zou moeten zijn. Ik denk dat, als je goeie countrymuziek wilt maken, je moet weten waar het vandaan komt.
Stop nooit met dromen! Wat zijn je toekomstplannen en inspiratiebronnen?
Wow, weer zo’n goeie vraag. Ik wil graag albums blijven maken waar ik trots op ben en die inspireren. Maar het lijkt me ook geweldig om muziek voor een soundtrack op te nemen. Weliswaar mijn muziek maar dan voor een film. Ik ben met Shane al zo’n jaar of tien met een musical bezig. Daar hou ik van. Dat soort grote projecten.
Brand Clark; foto Chris Phelps
En zou het wat zijn om de nummers die je voor anderen hebt geschreven, een keer zelf op de plaat zetten? Ik bedoel, ze zijn van jou en zitten in je hart. Ik denk dat het een extra dimensie toevoegt aan je liedjes.
Dat zou ik op een gegeven moment best een keer kunnen doen, ja. Eigenlijk heb ik daar nooit zo over nagedacht maar dat zou een goed idee zijn.
Vertel me over je tourdata in Europa? Wat verwacht je van je aankomende concert op 8 september in Amsterdam en hoe hoop je dat het Nederlandse publiek zal reageren?
Ik verwacht er een leuke tijd te hebben. Ik ben al eerder in Amsterdam geweest bij de CMA Songwriter Series. Ik hou van de stad. En, weet je, ik hou van de Britse en de Europese fans. De manier waarop jullie de muziek omarmen en respecteren is echt groots.
Is er nog iets dat je zou willen delen met je Nederlandse fans?
Ik kijk er zo naar uit om jullie te zien! We gaan een super leuke tijd hebben. Het maakt niet uit of je rustig naar de muziek wilt luisteren zoals in een bibliotheek of los wilt gaan op de ruige nummers. De naam van de tour is: "The Art Of The Storyteller". Er is voor ieder wat wils. Ik doe een paar nummers in mijn eentje, het is de eerste keer dat ik alleen speel als headliner. Ik word ook begeleid door twee fantastische muzikanten: Vanessa McGowan en Cy Winstanley. We zijn dus een trio en ik neem Alex Hall mee, die het voorprogramma verzorgt.
*Op donderdag 8 september is Brandy Clark in Nederland en staat ze op de bühne van de Melkweg Amsterdam, meer info HIER
