Exclusief interview met Alana Springsteen

Alana Springsteen is momenteel een van de ‘rising stars’ van de new country scene. Ondanks haar erg jeugdige leeftijd, ze is pas 22 jaar oud, heeft ze nu al meer dan 30 eigen songs bij elkaar geschreven en uitgebracht. Een erg creatieve dame, dus. Niet voor niets is een van haar grote voorbeelden Taylor Swift, want zowel qua uiterlijk als qua songteksten, thematiek en muzikaliteit lijken beide dames heel erg op elkaar. Op 18 augustus 2023 verscheen Alana’s uitstekende debuutalbum, getiteld ‘TWENTY SOMETHING’, waarop ze samenwerkte met Mitchell Tenpenny en Chris Stapleton. Een paar uur voordat ze op vrijdag 25 augustus 2023 haar allereerste Europese en UK tour op gang trapt in de Cloud Nine zaal van TvoliVredenburg Utrecht heb ik de eer om Alana Springsteen te mogen interviewen namens newcountry.nl.

 

Interview met Alana Springsteen

Alana, eerst en vooral bedankt dat je tijd vrij wil maken voor dit face to face interview. Vandaag (25 augustus 2023) begint jouw Europese en UK tour, dus je bent pas kortgeleden naar Europa gevlogen. Niet teveel last van jetlag?

Ik heb de tijd van mijn leven! We zijn inderdaad een paar dagen geleden naar Europa gevlogen. Gisteren heb ik de dag in Amsterdam doorgebracht en vandaag heb ik in Utrecht rondgewandeld. Wat een prachtige steden hebben jullie hier in Nederland! En vanavond mag ik mijn allereerste Europese headliner tour aftrappen in Utrecht en daar heb ik onwijs veel zin in!

En ik heb helemaal geen last van jetlag. Mijn manager en ik hebben voor de vlucht wat melatonine ingenomen en we hebben tijdens het grootste deel van de vlucht geslapen. Ik voel me in topvorm.

 

Dat is goed om te horen. Dan vangen we nu aan met de ondertussen traditionele openingsvraag: Wie is Alana Springsteen in haar eigen woorden?

Waar zal ik beginnen? Alana is een small town girl, afkomstig uit Virginia Beach. Meer specifiek zelfs afkomstig uit Pungo, Virginia, gelegen in het zuidelijke deel van Virginia Beach. De zee bevindt zich op vijf minuten loopafstand van mijn ouderlijk huis, dus ik ben een beach girl in hart en nieren. En tegelijkertijd wordt Pungo, Virginia, omringd door landbouwgrond, maïsvelden en aardbeienvelden. Het is een dorp waar iedereen mekaar kent. Ik vind dat ik, door de plaats waar ik ben opgegroeid, een perfecte mix van coastal en country (zee en platteland) ben. En dat hoor je volgens mij ook in mijn muziek terug.

Alana is ook een dromer, iemand met grootse dromen en ambities. Toen ik zeven jaar oud was heb ik gitaar leren spelen en vanaf mijn negende schrijf ik songs. Ik ben steeds bij mijn ouders blijven zeuren om mij naar Nashville te brengen, want daar zag en zie ik mijn toekomst. Countrymuziek schrijven en spelen is altijd mijn ultieme doel geweest. En via countrymuziek wil ik ook de wereld ontdekken en contact leggen met mensen over de hele wereld. (Country)muziek heeft mijn leven bepaald en veranderd. Ik ben opgegroeid met de muziek van artiesten als Carrie Underwood, Taylor Swift en Shania Twain en zij zijn zo’n grote inspiratiebronnen voor mij geweest. Muziek heeft me steeds geholpen om mijn gevoelens onder woorden te brengen en te uiten. Muziek is therapie voor mij. Door muziek heb ik de wereld rondom mij en mijzelf veel beter leren begrijpen.

Ik ben erg dankbaar voor alles wat ik op muzikaal gebied al heb meegemaakt en bereikt. Ik voel me zo gezegend dat ik omringd ben door een team van extreem creatieve mensen. En dat ik nu al mijn debuutalbum heb kunnen maken en uitbrengen. Dat is iets waar ik als negenjarige reeds van droomde. En het is zo cool dat ik dankzij dit debuutalbum ook mijn allereerste Europese tour kan maken en countryfans uit andere delen van de wereld kan ontmoeten!

 

Alana Springsteen; foto LilyxMason

 

Je hebt vorige week, op 18 augustus 2023, inderdaad jouw debuutalbum ‘TWENTY SOMETHING’ uitgebracht. Een uitstekend countryalbum, maar geen doorsnee countryalbum, want het bevat maar liefst 18 nummers! Waar haalde je de inspiratie voor dit album vandaan?

Ik schrijf altijd over mijn leven en over wat ik doormaak in mijn leven. Het schrijven van songs is mijn therapie om mijn gevoelens onder woorden te brengen en te verwerken. Op mijn vorige twee EP’s ‘History of Breaking Up’ (Part One) (2021) en ‘History of Breaking Up’ (Part Two) (2022) lag de nadruk vooral op een fase waarin ik meerdere keren werd geconfronteerd met zeer uitdagende en zeer lastige relaties, maar waar ik ook heel veel van heb geleerd. Ik kwam tot het besef dat ik waardering, liefde en aandacht zocht bij anderen terwijl ik mezelf nog niet goed genoeg kende en nog onvoldoende zelfliefde had ontwikkeld. Die ingewikkelde relaties zijn de katalysator geweest om mezelf te gaan ontdekken en van mezelf te gaan houden. Als jonge twintiger maak je heel wat veranderingen mee in jouw leven. Hele diepe dalen, maar ook heel veel hoogtepunten en alles wat daartussen ligt. En mijn debuutalbum ‘TWENTY SOMETHING’ is mijn poging om de wanorde, de verwarring, de complexiteit van mijn eerste jaren als twintiger onder woorden te brengen. Om orde in de wanorde te scheppen als het ware. Over het uitzoeken waarom bepaalde relaties gestrand zijn en dat gevoel een plaats proberen te geven en tevens om te proberen te begrijpen waarom mijn leven loopt zoals het loopt. Over het jezelf vervloeken dat je weer eens bent gevallen voor de verkeerde jongen in plaats van jouw gezond verstand te volgen. En op andere momenten dan weer jouw eigen zelfverdedigingsmechanisme ontdekken en ook begrijpen waarom je bent zoals je bent.

En ik voel me gezegend dat ik ook kan zeggen dat ik het afgelopen jaar ook heel veel dingen goed heb gedaan. Dit jaar zijn er heel wat dromen uitgekomen. Om een aantal voorbeelden te noemen: mogen touren met Luke Bryan, optreden in de Grand Ole Opry… Toen ik als tienjarige voor de eerste keer een rondleiding kreeg bij de Grand Ole Opry, trad Luke Bryan daar net op met de song ‘Rain Is A Good Thing’ en die performance maakte zo’n indruk op mij dat ik mezelf toen voornam dat ik er alles aan zou gaan doen om op een dag ook te kunnen optreden in de Grand Ole Opry. Mijn vader had toen toevallig een camera bij toen ik die uitspraak deed en die opname van mij als tienjarige hebben we onlangs gebruikt in de videoclip van ‘You Don’t Deserve A Country Song’. En onlangs heb ik dan ook daadwerkelijk opgetreden in de Grand Ole Opry. De laatste tijd kan ik dus steeds vaker zeggen dat dingen op hun plaats aan het vallen zijn, dat in vele gevallen de cirkel rond is. En dat geeft mij een erg positief en dankbaar gevoel.

 

Je bent amper 22 jaar jong en de titel van jouw album is ‘TWENTY SOMETHING’. Aangezien je de komende acht jaar nog een twintiger bent biedt dat enorme perspectieven voor een ‘TWENTY SOMETHING’ (Part Two), ‘TWENTY SOMETHING’ (Part Three)…

Ha, ha, daar heb je gelijk in. We blijven fouten maken in ons leven en we blijven onszelf herontdekken, dus er is zeker een mogelijkheid dat er, net als bij mijn EP’s, meerdere delen van dit album/project komen, ha ha!

 

 

Welke van de 18 songs op ‘TWENTY SOMETHING’ is jouw favoriete song?

Wat een moeilijke vraag is dat. Dat is net hetzelfde als wanneer je zou vragen: wie is jouw favoriete kind? ‘Amen’, de laatste song op het album, is mij zeer dierbaar. Het is niet voor niets het slotnummer van het album, want het beschrijft perfect hoe ik op dit moment in het leven sta. Ik heb verschillende relatiebreuken meegemaakt en ook in vriendschappen kende ik heel wat ups en downs. Maar tegelijkertijd heb ik ook mezelf heel goed leren kennen. En ik ben nu op een punt beland waarop ik mezelf toestemming geef om al die levensfasen te beleven en door te maken, om er voor mezelf waardevolle lessen uit te trekken en om mijn eigen pad te bewandelen. Er is altijd druk van de buitenwereld (familie, vrienden…), zeker wanneer je een jonge twintiger bent, om het iedereen naar de zin te maken. Maar uiteindelijk moet je maar aan twee personen verantwoording afleggen en dat is aan jezelf en aan God. Wat ik heel erg belangrijk vind is dat je je eigen leven moet leiden en dingen doen waar jij vrolijk van wordt. Wanneer ik later terugkijk op mijn leven dan wil ik kunnen zeggen dat ik alles uit het leven heb gehaald en heb geleefd volgens mijn eigen normen en waarden. En dat alles zit verpakt in de song ‘Amen’ en daarom is die song mij zo dierbaar.

 

‘Amen’ is ook mijn favoriete song en ik kijk er ook erg naar uit om jou die song live op het podium te zien zingen.

Dankjewel. En je kan er zeker van zijn dat ik ‘Amen’ vanavond zal zingen!

 

Op jouw debuutalbum heb je samengewerkt met grote sterren als Mitchell Tenpenny en Chris Stapleton. Hoe was het om met hen samen te werken?

Dat was opnieuw een droom die uitkwam. Mitchell is een van mijn beste vrienden en ook een belangrijke mentor geworden. Hij is altijd de eerste die mij belt en die me vraagt wat hij kan doen om mij weer beter te laten voelen wanneer ik mij down voel. We hebben mekaar tijdens een schrijfsessie leren kennen, meer specifiek tijdens de schrijfsessie van ‘You Don’t Deserve A Country Song’, het openingsnummer van mijn album. En ondertussen heeft hij meegeschreven aan meerdere van mijn songs. Toen we samen schreven aan ‘Goodbye Looks Good On You’ was het alsof ik een bladzijde van mijn leven omdraaide, alsof ik aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven begon. Ik had voorheen namelijk heel wat heartbreak songs in de stijl van ‘jij doet mij pijn, ik haat jou’, ‘oog om oog, tand om tand’ geschreven. Tamelijk verbitterde songs eigenlijk. En ‘Goodbye Looks Good On You’ is ook een breakup song, maar dan geschreven vanuit een meer volwassen perspectief, vanuit een standpunt waarop je probeert de beweegredenen van jouw ex te begrijpen en op een begripvolle manier afscheid van elkaar te nemen. Door die song ben ik er ook rotsvast van overtuigd dat je op een bepaald moment de ware zal tegenkomen en dat je dat op dat moment ook onmiddellijk doorhebt. En ik leef sindsdien ook volgens het volgende credo: we jagen niet op elkaar, maar we trekken elkaar aan. Uiteindelijk past op elk potje een dekseltje. En dat is ook de toon en boodschap van de song: ik besef dat we niet voor elkaar zijn voorbestemd, maar ik ben niet boos op jou en wens je het allerbeste in jouw verdere leven. Een ‘volwassen’ breakup song dus. En ik ben erg tevreden met de manier waarop fans van over de hele wereld deze song hebben omarmd. Ik ben zo dankbaar dat ik Mitchell heb mogen leren kennen en met hem heb mogen touren. Ik heb zoveel van hem en zijn band geleerd en ze hebben me werkelijk als familie ontvangen en omringd. En dat is niet iets wat je onmiddellijk verwacht als support act, maar het geeft wel een erg fijn gevoel. Mitchell zal ik steeds als mijn grote broer zien.

En dan Chris Stapleton. Chris heeft altijd heel erg hoog op mijn bucket list gestaan wanneer het gaat om droomartiesten om een duet mee op te nemen. Wanneer ik de song ‘Ghost In My Guitar’ schreef vroeg ik me onmiddellijk af wie de gitaarpartij op die song voor zijn/haar rekening zou kunnen nemen. Het is namelijk een heel speciale song, want het is een duet, maar in plaats van een duet tussen twee personen is het een duet tussen mij en een gitaar. Degene die de gitaarpartij zou inspelen moest dus zeker iemand zijn die er zijn/haar specifieke en herkenbare persoonlijkheid in zou kunnen leggen. In januari 2023 zag ik Chris Stapleton voor het eerst live optreden tijdens Luke Bryan’s Crash My Playa concertreeks in Mexico. Toen hij de eerste noten op zijn gitaar speelde wist ik meteen dat hij de geschikte persoon was voor ‘Ghost In My Guitar’. We hebben de song naar Chris en zijn team gestuurd en ik ben er zo dankbaar voor dat hij onmiddellijk geloofde in de song en in mij. En dat hij zijn immense talent wilde toevoegen aan mijn song.

 

Inclusief jouw twee EP’s en jouw debuutalbum heb je al een indrukwekkend repertoire van meer dan 30 eigen songs op jouw naam staan. En dat op amper 22-jarige leeftijd! Welke van de meer dan 30 songs uit jouw songbook is jouw favoriete song?

Weer zo’n moeilijke vraag! Ik denk dat het een typisch songwriter antwoord is, maar momenteel is dat ‘Amen’, gewoon omdat het mijn meest recente single is. Maar ik heb een band met en voel liefde voor alle songs die ik heb geschreven, want elke song vertegenwoordigt een bepaalde fase van mijn leven. Elke song voelt als een onderdeel van een dagboek.

Toen ik hoorde dat ik in Europa en de UK zou gaan touren heb ik via mijn socials (Instagram, Tik Tok..) aan de fans gevraagd welke songs zij willen horen tijdens deze tour. En wat bleek? Er werden heel veel songs uit de ‘vroegere’ (EP) periode aangevraagd en het maakt me zo blij om vast te stellen dat ook mijn ‘vroegere’ muziek leeft onder de Europese fans, dat mensen in Europa ook die songs al kenden. Ik heb het gevoel dat ik al heel wat fans in Europa en de UK ken, terwijl ik hen nog nooit heb ontmoet.

 

Je wordt vaak vergeleken met Kelsea Ballerini en vooral met Taylor Swift. Niet alleen omwille van de looks, de stijl van zingen en de gebruikte thematiek, maar ook omwille van het hebben van een uitgebreid repertoire eigen songs op jonge leeftijd. Stoort het jou dat je vaak wordt vergeleken of in een adem wordt genoemd met Taylor Swift of vind je het juist een compliment?

Taylor Swift is zo’n inspiratiebron voor mij. Ik ben onlangs naar een concert van haar ‘The Eras Tour’ geweest in Los Angeles en dat was zo’n onvergetelijke belevenis! Toen ik negen jaar oud was heb ik haar voor de eerste keer zien optreden. Taylor’s optreden was trouwens mijn eerste concert ooit dat ik bijwoonde. Zoals ik eerder al aangaf is zij een van de artiesten die er voor hebben gezorgd dat ik songs ging schrijven en ik denk niet dat ik, zonder Taylor Swift, de artiest zou zijn geworden die ik nu ben. Ik voel me dus steeds gevleid wanneer ik in een adem wordt genoemd met Taylor Swift. Zij heeft de weg vrijgemaakt voor artiesten als ik. Ik hoop dat ik in de toekomst net zo’n voorbeeld en inspiratiebron kan zijn voor andere jonge artiesten.

 

Ik hoop wel dat jij trouw blijft aan het (new) country genre, want Taylor is ondertussen behoorlijk van dat pad afgedwaald.

Dat klopt, maar ondanks dat ze nu andere muziekstijlen uitprobeert is ze wel steeds Taylor, is ze wel steeds zichzelf gebleven. Ik vind het mooi om te zien dat een artiest zichzelf vrij genoeg voelt om artistieke ‘risico’s’ te durven nemen en andere muzikale genres op te zoeken. En dat dan ook doet vanuit zijn/haar eigen authenticiteit en door trouw en eerlijk aan zichzelf te blijven. In mijn muziek hoor je dat country diep in mijn hart zit, maar ook ik experimenteer met verschillende muziekstijlen en ook ik ben beïnvloed door artiesten uit andere genres, zoals Michael Jackson, John Mayer en jaren ’80 muziek. Tijdens de show vanavond breng ik trouwens een ode aan een aantal van mijn muzikale helden en dat zijn heus niet alleen maar country artiesten. Zelfs op mijn debuutalbum hoor je meerdere muzikale stijlen en invloeden terug. Zo bevat ‘Ghost In My Guitar’ bijvoorbeeld een aantal hip hop elementen. Ik hou er gewoon van om te experimenteren met verschillende muzikale stijlen. En wat daar ook een mooi aspect van is is dat mensen, die dachten dat ze niet van (new) country muziek hielden, plots ontdekken dat (new) country muziek best cool is.

 

Je hebt een wereldberoemde achternaam, ook al ben je geen familie van Bruce Springsteen. Stoort het jou dat mensen er ongetwijfeld van uit gaan dat je wel familie van Bruce bent en misschien wel automatisch denken dat zo’n achternaam makkelijker deuren opent voor een succesvolle carrière?

Mensen denken inderdaad vaak dat ik familie van hem ben, maar ik heb nooit bewust de nadruk gelegd op mijn achternaam of mijn achternaam gekoppeld aan mijn songs. Ik hou wel heel erg van zijn repertoire en hij is ook een inspiratiebron voor mij. Op SiriusXM heb ik trouwens onlangs een akoestische versie van Bruce’s ‘I’m On Fire’ gedaan en die zal binnenkort overal te horen zijn. Maar voor het overige ben ik gewoon Alana en ik bewandel mijn eigen pad en maak mijn eigen muziek. Ik vestig mijn eigen naam.

 

Je zei eerder dat dit jouw allereerste Europese en UK tour is. Wat verwacht je van deze tour? En meer specifiek van het optreden van vanavond in Utrecht?

Ik ga tijdens deze tour heel veel mensen en verschillende culturen ontmoeten in verschillende landen: Nederland, Ierland, Schotland, Engeland. En daar kijk ik heel erg naar uit. In de toekomst wil ik nog veel meer van Europa ontdekken, want ik wil ook heel graag optreden in Zweden, Noorwegen… Tegenwoordig vind je overal in de wereld country fans en het is zo’n verrijking in mijn leven om dat persoonlijk te kunnen ontdekken. Ooit hoop ik zelfs een world tour te kunnen maken die me langs alle landen ter wereld brengt!

Deze eerste Europese en UK tour zal ongetwijfeld voor mij als een rollercoaster of als een wervelwind aanvoelen. Zoals ik reeds eerder heb vermeld ben ik een plattelandsmeisje die nu de grote wijde wereld kan gaan ontdekken. In aanraking komen met nieuwe culturen, nieuwe gerechten proeven, nieuwe steden ontdekken…

Ik vind dat de fans in Europa en de UK tot de beste fans ter wereld behoren. De manier waarop er in dit deel van de wereld naar muziek wordt geluisterd, dat vind je nergens anders. Er wordt namelijk echt geluisterd naar de teksten en dat gaat met zoveel passie. Prachtig! Ik heb tijdens het C2C festival opgetreden in de 02 Arena in Londen. Tijdens de songwriters set op het hoofdpodium bracht ik een akoestische versie van ‘Shoulder To Cry On’. Het publiek luisterde muisstil naar de song en de zaklampen van heel wat mobiele telefoons gingen aan. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Zo’n mooi moment was dat. Kippenvel! Toen ik dat meemaakte werd ik op slag verliefd op het Europese/UK publiek en dacht ik: hoe snel kan ik weer terugkeren naar Europa en de UK met mijn eigen tour?

 

Je bent een paar dagen geleden al vanuit de US naar Nederland gevlogen en hebt dus de tijd gehad om Nederland een beetje te ontdekken. Je gaf aan dat je Amsterdam en Utrecht hebt bezocht, Welke indruk heeft Nederland op jou gemaakt?

Ik was erg onder de indruk van de prachtige gebouwen en van de prachtige architectuur in Nederland. En vandaag heb ik in een klein tentje de beste pizza ooit gegeten. Jullie hebben ook hele lekkere koffie. Ik ben zo’n fan van koffie en heb zowel in Amsterdam als in Utrecht veel koffietentjes bezocht, ha ha!

Iedereen die ik tegenkwam op straat is zo aardig. Iedereen glimlacht. En ik heb met een aantal mensen ook zulke leuke gesprekken gevoerd.

Waar ik ook erg van hou is de ‘chill vibe’ in zowel Amsterdam als Utrecht. Alles komt zo relaxed, zo ontspannen over, terwijl het toch grote steden zijn. En die balans tussen drukte en rust, dat is mijn ding.

 

Je hebt net een debuutalbum uitgebracht en vanavond start jouw Europese/UK tour. Met welke andere projecten ben je momenteel nog bezig?

Ik ben steeds bezig met het schrijven van nieuwe muziek. Net voordat ik op het vliegtuig naar Nederland stapte had ik zelfs nog een schrijfsessie en heb ik een nieuwe song geschreven. Maar het hele ‘TWENTY SOMETHING’ debuutalbum project heeft ongeveer anderhalf jaar in beslag genomen vanaf concept tot release, dus ik probeer nu eerst ook even te genieten van het eindresultaat en van de reacties op dit eindresultaat.

Later dit jaar start ook mijn eerste headliner tour ooit in de US. Dat nieuws hebben we gisteren pas wereldkundig gemaakt. Zaten we daar in een cafeetje in Amsterdam een bericht te maken om die US tour aan te kondigen!

Er gebeuren steeds nieuwe dingen en soms is het een beetje veel om te verwerken. Maar ik had me dit jaar voorgenomen om mezelf te laten zien, om op de voorgrond te treden. En dat is me aardig gelukt.

Zoals gezegd gebeurt er momenteel heel veel en zijn er heel veel ‘eerste keren’. Ik probeer dan ook om zoveel mogelijk van mijn ervaringen neer te schrijven en om zoveel mogelijk foto’s te maken waar ik dan later op kan terugvallen en zodat ik me alle ‘eerste keren’ van het afgelopen jaar weer voor de geest kan halen.

 

Jouw vorige interview liep een beetje uit en ik hoorde dat de interviewster een vraag stelde die ik standaard ook stel, namelijk: wie is momenteel de meest onderschatte artiest/band? Ik hoorde dat jouw antwoord Ian Munsick was, dus die vraag zal ik jou niet meer stellen.

Ha ha, dat was inderdaad mijn antwoord.

 

Wanneer je kan kiezen uit alle songs, die ooit door andere artiesten werden geschreven/opgenomen, welke drie songs zou jij ook willen uitbrengen?

Dan denk ik onmiddellijk aan ‘I Can't Make You Love Me’ van Bonnie Raitt. Dat is een van de best geschreven songs ooit. Zo eerlijk, zo simpel, zo puur. Ik hou trouwens ook heel erg van Bon Iver’s cover van deze song. Hij heeft zo’n magische stem.

‘I Will Always Love You’, zowel de versie van Dolly Parton als die van Whitney Houston, is een van mijn favoriete songs. Van jongs af aan ben ik gefascineerd geweest door indrukwekkende vocalisten.

Dit is zo’n moeilijke vraag, want ik kan wel twintig favoriete songs opnoemen, maar als derde song kies ik voor ‘Slow Dancing in a Burning Room’ van John Mayer. Die heb ik vandaag nog akoestisch gespeeld en gezongen in mijn hotelkamer.

Het patroon is ondertussen wel duidelijk geworden, denk ik. Het zijn allemaal droevige nummers, ha ha. Maar ik kan er niets aan doen. Ik ben nu eenmaal verslaafd aan sad songs. En ik hou van nummers die over diepe gevoelens gaan.

 

Wat is de mooiste zin die je ooit hebt gehoord of gelezen in een song, in de literatuur…?

Die vraag is mij nog nooit gesteld. Daar moet ik echt even over nadenken. Stel eerst jouw volgende vraag maar en dan kom ik zometeen terug op deze vraag, ha ha.

 

Mijn volgende vraag is tevens de slotvraag. Heb je nog een speciale boodschap voor jouw Nederlandse fans?

Het is mijn allereerste bezoek aan Nederland, maar ik hou nu al van jullie! Ik voel me nu al verbonden met de Nederlandse cultuur en met de mensen in Nederland. Ik wil jullie ook bedanken omdat jullie mijn muziek zo waarderen en om mij al in jullie armen te sluiten ver voordat ik de kans kreeg om naar Nederland te komen voor een concert. Dat betekent heel veel voor mij en, ook al moet mijn concert nog beginnen en ook al ben ik vandaag in Nederland, doet het me nu al verlangen om in de toekomst opnieuw af te reizen naar Nederland. Zet jullie schrap, want jullie komen niet meer van me af, ha ha!

Ik ben trouwens nog steeds aan het nadenken over jouw vorige vraag, maar kan nog steeds geen antwoord bedenken. Het is ook zo’n diepzinnige vraag. Dat antwoord heb je nog van me tegoed en zal ik je geven tijdens mijn volgende bezoek aan Nederland.

Daar hou ik je aan, Alana! Hartelijk bedankt voor het interview.