NewCountry.nl: All You Want To Know About New Country
2001 - 2023 New Country Nederland Privacy en Cookies
The Chicks met Maren Morris naar de Ziggo Dome
14 feb, 2023
Nadat The Chicks afgelopen in 2022 door de Verenigde Staten toerden om hun album Gaslighter te promoten – inclusief een residency in Las Vegas – is het dit jaar de beurt aan Europa om het trio weer te verwelkomen. In mei en juni deden ze een serie kleinschalige optredens in het Verenigd Koninkrijk, waarna de grote tour van start ging in Scandinavië, met shows in Oslo en Stockholm. De Ziggo Dome in Amsterdam was de derde halte op deze rondreis. De zaal was niet uitverkocht, maar omdat er stoelen waren geplaatst was het wel goed gevuld.
Concertverslag: The Chicks Ziggo Dome Amsterdam
Tekst: Stijn de Jong / Foto’s: Marc Van Der Maas
De vroege vogels hadden deze avond gelijk, want zij kregen de kans om Maren Morris in actie te zien, die als voorprogramma was ingehuurd. En Morris bewees haar klasse vanaf het eerste begin. Hoewel de zaal nog lang niet helemaal gevuld was, hield ze zich aan die oude showbiz-regel: je moet niet chagrijnig worden om het publiek dat er niet is, maar je best doen voor het publiek dat er wél is. En dat deed ze, met een korte maar krachtige set van tien nummers in ongeveer veertig minuten. Ze wist de aanwezigen volledig om haar vinger te winden.
Hoewel het zaalgeluid tijdens haar set een beetje zompig en galmend was, kwamen haar begeleiders en vooral de zangpartijen Morris zelf goed uit de verf. Ze is maar klein van stuk, maar ze heeft een huizenhoog stemgeluid, en dat liet ze horen ook, inclusief een paar indrukwekkende, loepzuivere uithalen zo hier en daar. Hoogtepunten waren 80s Mercedes, Drunk Girls Don’t Cry, I Could Use A Love Song en The Bones, voordat ze met haar vroege hit My Church een sterk einde aan de set breide. Een toegift zat er helaas niet in als voorprogramma, maar daar werd wel degelijk om gevraagd. Een uitstekend begin van de avond.
In de pauze werden muziekvideo’s gedraaid op de grote videoschermen naast het podium, een leuk alternatief voor pauzemuziek. Stipt om negen uur was het tijd voor The Chicks om voor het eerst in ruim zeven jaar weer op een Nederlands podium te stappen. Eindelijk kregen we antwoord op de vraag hoe Natalie Maines, Emily Strayer en Martie Maguire het moderne popgeluid van het album Gaslighter uit 2021 zouden combineren met hun oudere countrymateriaal.
Na het openingsnummer Gaslighter werd meteen doorgestoomd met een stevige versie van het oudje Sin Wagon, waarna Texas Man en Julianna Calm Down weer nieuw waren. En zo bleven The Chicks oud en nieuw materiaal constant afwisselen, waarbij ze steeds heel dicht bij het geluid van de oorspronkelijke opnames bleven. Soms werkte dat, maar soms ook niet; de overgang van de klassieker Wide Open Spaces naar het nieuwe Tights On My Boat was bijvoorbeeld wel heel abrupt.
Vervolgens was het na een korte ombouwpauze tijd voor de semi-akoestische set, die vooral uit coverversies bestond, zoals Daddy Lessons van Beyonce, Landslide van Fleetwood Mac en Rainbowland van Miley Cyrus en Dolly Parton. Dat laatste nummer werd door Natalie Maines aangekondigd als de Chicks-bijdrage aan de Pride-maand.
Met de protestnummers March March en For Her werd het slotgedeelte van de show ingezet, en het viel op dat de finale hoofdzakelijk uit langzame ballads bestond. Een beetje een vreemde keuze, want hoe prachtig en ontroerend Travelin’ Soldier ook is, het is niet echt een knallende uitsmijter na een show van bijna twee uur. Die uitsmijters kregen we nog wel met Not Ready To Make Nice en Goodbye Earl, maar daarmee was het concert in één klap afgelopen.
Er werd nog even een gezamenlijke buiging gemaakt en wat gezwaaid, maar toen verdwenen The Chicks achter de coulissen en gingen de zaallichten aan. Een toegift zat er dus ook bij het hoofdprogramma niet in, deze avond. En ook dat was een beetje een vreemde keuze.
Gezien: 23 juni 2023, Ziggo Dome, Amsterdam
