New Country Column: It Can Only Get Better

New Country Column: It Can Only Get Better

Het ondenkbare wordt werkelijkheid. Daarmee sloot ik mijn vorige column af, vlak voor de bekendmaking van de artiesten voor het C2C festival in 2020. De line-up die vervolgens bekend gemaakt werd, bleek een ondenkbare werkelijkheid te zijn geworden met Luke Combs en Darius Rucker als de headliners. Daarna volgden er op de fora berichten met gevoelens van euforie maar ook van teleurstelling. Niet alleen in Nederland, maar zeker ook in het Verenigd Koninkrijk. Daar duurt het festival een dag langer en werd als extra headliner Eric Church aangekondigd.

De teleurstelling is opmerkelijk: Luke is een zeer succesvolle opkomende artiest die van zijn laatste album maar liefst 5 nummer 1 hits heeft weten neer te zetten. Hij is zo succesvol dat zijn concerten in de V.S. vrijwel meteen uitverkocht zijn. Darius is een zeer bekende naam in de muziekindustrie. Hij draait al heel wat jaartjes mee en behoort inmiddels tot de grootheden. Juist daarom zagen we hem de afgelopen maanden druk bezig als adviseur in de Amerikaanse versie van het muziekprogramma The Voice naast andere grootheden als Blake Shelton en Taylor Swift.

Beide headliners zijn eerder al in Nederland geweest. En daar wringt mogelijk de schoen: Fans hebben de artiesten al eerder gezien. Men verwacht dat de nummers die eerder gespeeld zijn, ook nu weer gespeeld gaan worden. De prijs van de losse kaartjes voor de concerten was eerder een fractie van de prijs van de kaartjes voor het C2C festival. Met name de fans die maanden terug kaartjes hadden gekocht, toen de line-up nog niet bekend was, de zogeheten “Early Bird” kaartjes, lijken nu het meest teleurgesteld. Sommige fans zijn zelfs zo teleurgesteld dat zij hun eerder gekochte kaartjes meteen in de verkoop hebben gezet.

Gezien het stijgende succes van countrymuziek in Nederland, zou men verwachten dat de tickets direct weer verkocht zouden zijn, maar dat blijkt toch niet het geval. Met name de aangeboden Golden Seat tickets, waarbij je ergens op een van de eerste rijen zit, blijven in de etalage staan. De prijs voor zo´n kaartje bedraagt veelal de oorspronkelijke prijs verhoogd met de betaalde servicekosten. De verkopers proberen uiteraard het eerder betaalde bedrag volledig terug te krijgen. Maar wat blijkt? Geen enkele van de in de etalage gezette kaartjes zijn verkocht. Het lijkt erop dat zij die het C2C festival gaan bezoeken liever een goedkoper weekendkaartje kopen of slechts een kaartje voor een dag(deel) kopen. Wil men nog van deze tickets af komen dan lijkt het verlagen van de prijs onvermijdelijk. Zo werkt de vrije markt van vraag en aanbod nu eenmaal. Dit zou kunnen betekenen dat fans vinden dat de kaartjes voor deze line-up van artiesten te duur zijn. Maar hoe zou dit beeld ontstaan zijn en is het wel een juist beeld?

Kijken we naar de prijs voor kaartjes van artiesten van de afgelopen tijd: Kaartjes voor de laatste concerten van Logan Mize en The James Barker Band gingen voor onder de 15 Euro per kaartje en dat is dan exclusief het biertje dat je na afloop samen met de artiest gedronken hebt. Als je er reëel over nadenkt, dan kan het bijna niet anders dan dat de ticketprijs flink gesubsidieerd is en dat de prijs misschien maar net kostendekkend is. Als deze artiesten komend jaar een aantal nummer 1 hit noteringen halen en uiterst succesvol worden, is er bij een volgende prijsstelling geen enkele noodzaak tot promotie meer. Men gaat dan immers niet meer naar een kleinere onbekendere artiest die promotie nodig heeft, maar staat op een gewild concert van een uiterst succesvolle artiest. De ticketprijzen zullen behoorlijk verschillen met het eerdere gesubsidieerde concert.

Dit is een normaal proces, maar wanneer men in een groeiende muziekmarkt zit zoals de countrymuziek in Nederland, dan kan dat tot enige verwarring leiden. Daarvan lijkt nu sprake te zijn: Fans hebben een beeld dat met deze line-up van artiesten de ticketprijs te hoog is omdat zij eerder veel minder hebben betaald voor tickets van dezelfde artiest. Zij hebben bovendien het inmiddels geboekte succes van de artiesten in de Verenigde Staten niet of nauwelijks meegekregen. De Nederlandse fans hebben immers niet de beschikking over alle media die de fans in de Verenigde Staten wel hebben en missen belangrijke televisieprogramma´s waarin het bereikte succes van de artiest getoond wordt. Een voorbeeld hiervan is een uitzending van CMT Hot 20, een programma met de wekelijkse Top 20 van het grootste countrymuziek televisiestation van Noord-Amerika. Hierin werd bijvoorbeeld het enorme succes van Luke Combs uitgebreid belicht. Het nieuwe album van Darius met zijn oude band van de jaren 90 werd onlangs ook in dit programma aangekondigd en aangezien Darius al eerder in Amsterdam zelfstandig nummers van zijn oude band gespeeld heeft, is de kans aanwezig dat hij ook wel eens nummers van het nieuwe album op C2C zou kunnen gaan spelen.

Zoemen we dieper in op de geschiedenis van C2C in het Verenigd Koninkrijk dan speelt daar ook nog een aspect dat er een beeld ontstaan is, dat men eerder uitsluitend artiesten naar Europe heeft gehaald, die het groeiproces in de Verenigde Staten al helemaal doorlopen hadden. Ook in het Verenigd Koninkrijk heeft men nu voor het eerst te maken met de ontwikkeling dat er headliners gaan komen die eerder als kleine artiest opgetreden hebben, maar inmiddels behoorlijk doorgegroeid zijn.

Komende tijd zal moeten blijken of Europa klaar is voor deze nieuwe ontwikkeling, maar iedereen kan zich natuurlijk bedenken dat er niet alleen artiesten uit de Verenigde Staten aan ons gepresenteerd zullen worden die nog niet eerder in Europa zijn langs geweest. Dat houdt een keertje op.

Het is een normaal proces en na een jaar met optredens van grote namen als Keith Urban en Brad Paisley, zou het onterecht zijn als komend C2C festival overschaduwd zou worden door teleurstelling of  onvrede. In Duitsland zagen we helaas al gebeuren dat fans van een bepaalde artiest zich voelden overgeslagen toen zij zagen dat de artiest wel in andere Europese landen kwam optreden, maar niet in Duitsland. Het forum haalde zelfstandig de artiest alsnog naar Duitsland.

Dat is opmerkelijk want het had allemaal veel simpeler gekund als de samenwerking tussen het forum en de evenementorganisatoren verder geïntensiveerd zou zijn. De inspanningen van de evenementorganisatoren hangen immers nauw samen met de behoefte van de fans. Men heeft elkaar hard nodig. Fan based platvormen zijn hierin dè schakel.

Countrymuziek zit in West-Europa behoorlijk in de lift, ofwel het groeistadium.  Zowel fans als organisatoren leren in dit stadium nog erg veel waardoor het succes van country alleen maar beter kan worden.