zaterdag, 01 februari 2020 10:51

Opzwepende Brett Eldredge speelt Paradiso plat

Door
Opzwepende Brett speelt Paradiso plat

In zijn thuisland Amerika weet hij in zijn eentje hele stadions te vullen, maar zelfs maanden na de start van de kaartverkoop, weet Brett Eldredge de grote zaal van Paradiso niet uit te verkopen. Volledig onterecht, zo mag NewCountry concluderen na het bijwonen van zijn optreden in de Amsterdamse poptempel. Sterker nog, geen RSVP voor deze woensdagavond, betekent een fantastisch feestje gemist!

Door Gera Laurens

Laten we heel eerlijk zijn, het repertoire van Brett Eldredge liegt er niet om. Tien jaar geleden brak hij door met het uiterst gevoelige nummer ‘Raymond’, welke hij schreef om de ernstige vorm van Alzheimer die zijn oma teisterde, een plek te kunnen geven. Dit resulteerde in een songtekst waar menig countryster een puntje aan kan zuigen, des te meer omdat Eldredge niet bang is zijn emoties te tonen en het sentiment in dit bijzondere lied de boventoon voert. De 33-jarige Eldredge is bovendien één van die countrysterren die op social media aardig veel inzicht geeft in zijn leven. Ook uit zijn muziek spreekt veel emotie, of het nou om (liefdes)verdriet, vreugde of verslagenheid gaat. Hij en zijn leven zijn tastbaar, en eenieder zal zich herkennen in in ieder geval één song van de zanger uit Paris, Illinois.

De laatste tijd was Eldredge echter wat terughoudender op social media. De koddige filmpjes met zijn hond Edgar Boogie bleven uit en het waren met name Polaroidfoto’s die de tijdlijn vulden. Zijn laatste zeer openhartige uiting op Instagram stamde van de huwelijksdag van zijn broer, die hij trakteerde op een schitterende speech. En dan rijzen er natuurlijk vragen op internet, want wat zal de zanger bezighouden?...

 

Lauren Jenkins paradiso 2020

Lauren Jenkins

De rumoer in de zaal van Paradiso stokt wanneer de lampen in de zaal doven. Een petite blondine met gitaar komt het podium op wandelen. Support act Lauren Jenkins sprankelt en trakteert de aanwezigen direct op een brede glimlach. Wanneer ze met haar verrassend raspy stem het concert officieel tot geopend verklaart, weet ze de aandacht van het publiek feilloos op het podium te krijgen. Jenkins heeft dan ook duidelijk al wat harten gestolen van de Nederlanders. Monden bewegen mee met haar nummers, wat de 29-jarige Texaanse heel gelukkig stemt. Het is de derde keer in anderhalf jaar dat ze voet zet op Nederlandse grond en niet zonder indruk TE HEBBEN ACHTERGELATEN. Zelf herinnert ze zich haar laatste bezoek overigens ook nog goed: op 16 september jongstleden werd ze op haar verjaardag in het Nederlands toegezongen. “Ik verstond er geen woord van, maar het voelde zo warm, dus nogmaals bedankt uit het diepst van mijn hart”, spreekt ze dankbaar, terwijl ze een kushandje geeft.

 

Brett Eldredge paradiso 2020.jpg

Brett Eldredge

Direct nadat Jenkins met gitaar het podium heeft verlaten, is er al wat spanning voelbaar in de zaal. In een intieme setting als Paradiso is het bijzonder te noemen een artiest als Brett Eldredge, met negen hitlijstnoteringen op zijn naam in de VS, te mogen verwelkomen. Daarbij mag worden opgeteld dat menig vrouwelijk bezoeker niet geheel ongecharmeerd is van het uiterlijk van de zanger… Toch zijn het zowel VROUWEN-áls mannenstemmen die even over half negen de zanger met een daverend gejuich ontvangen. In enkel blauwkleurige podiumlampen tast Eldredge het Amsterdamse publiek even af, totdat hij kordaat op de microfoonstandaard af stapt en met zijn herkenbaar guitige blik de zaal in kijkt. De zanger die recentelijk zo openlijk uitkwam voor zijn angststoornis, zoekt het vertrouwen van het publiek, welke vanaf minuut één ademloos aan zijn lippen hangt.

 

Brett Eldredge paradiso 2020

 

Na een vrij kalme introductie met het nummer ‘Good Day’, wordt het tempo direct opgevoerd met ‘Somethin’ I’m good at’. Hoewel geconcentreerd, zingt de zanger met een brede glimlach en jut het publiek op met armbewegingen en ‘bring it on’ gebaren. De hoofden in de zaal beginnen beduidend te deinen en de voeten worden losgeschud. Ook Brett zelf is lekker beweeglijk. Hij rent nog net niet van links naar rechts over het podium, buigt zich richting het publiek, zingt gericht naar de aanwezigen die voor hem zijn gekomen en vergeet hierbij ook de hoger gelegen staanplaatsen in de concertzaal niet. Zelden komt bij een optreden een dergelijk ‘eenheidsgevoel’ bovendrijven als bij Eldredge zijn feestje. Hij richt zich niet tot de pretty girl of de overschreeuwers: iedereen ontvangt een glimlach, een knipoog of krijgt enkele woorden toegezongen. Hij bouwt de party niet zelf, hij bouwt hem sámen met iedereen, en geeft alle liefde terug die aan hem wordt geschonken.

Alle twijfels over Brett zijn toestand, die rezen door zijn wat teruggetrokkenheid op Instagram, verdwijnen als sneeuw voor de zon. De energie die van het podium af spat, werkt aanstekelijk. Bovendien weet de zanger ook zijn eigen band feilloos op te zwepen. De gitarist krijgt regelmatig een bezoekje, een gebroederlijke duw, een hand op zijn schouder of een vrolijk zingende Eldredge in zijn aura. De jonge, bijna hyperactieve toetsenist Ian Miller, die al enige tijd deel uitmaakt van het ensemble van de countryzanger, geeft nog nét dat beetje extra wanneer hij openlijk door zijn muzikale baas wordt opgejut. Zelfs tijdens een solo strijkt Eldredge met zijn kin neer op de toetsen, een brede grijns op zijn lippen showend en ‘whoaaaaaaaaa!’ schreeuwend. Aan het eind van het nummer mimiekt hij “This is a crowd, man!” naar zijn band. Paradiso is op stoom!

 

Brett Eldredge Paradiso 2020

 

Na een goede slok whiskey, welke hij even aankondigt, dimmen de lichten iets. De energie van de zanger gaat liggen wanneer hij vertelt over het nummer ‘Raymond’. Zelfs tien jaar nadat zijn debuutsingle verscheen, kan hij de emotie nog feilloos oproepen welke hij ervoer toen hij zijn oma ‘verloor’ aan dementie. Het is muisstil in de zaal als hij het verhaal van een werknemer in een verzorgingshuis vertelt die door een vrouw met Alzheimer wordt aangezien voor haar zoon Raymond die overleed tijdens de Vietnamoorlog. Halverwege het nummer klinkt steeds luider aanzwellend geroezemoes en uiteindelijk is een gesprek tussen enkele bezoekers voor alle aanwezigen hoorbaar. Brett richt zijn blik op de pratenden met een intense stare. Hij verwacht van zijn publiek hetzelfde respect als hij zelf geeft…

 

Brett Eldredge Paradiso 2020.jpg

 

Gelukkig heeft de man uit Illinois verder aan bewondering geen gebrek. Een jongen op de tweede rij heeft zelfs een trui laten ontwerpen met de tekst ‘Bretterdam’ erop in een Nederlandse vlag. Voor Eldredge een reden zijn geliefde polaroidcamera tevoorschijn te toveren en deze bezoeker op de gevoelige plaat vast te leggen. En wie hem kent van social media weet, die camera is voor hem een big deal. Hij maakt er op zijn beurt ook geen probleem van dat er vele telefoons in de lucht worden gestoken tijdens het ruim anderhalf uur durende concert. Sterker nog, hij maakt er dankbaar gebruik van tijdens ‘Mean to me’. Dol op vuurvliegen die in de Amerikaanse zomer voor een prachtig schouwspel kunnen zorgen in de schemer, moedigt Eldredge iedereen aan zijn telefoonlampjes aan te zetten. De intieme setting verandert in een bijna Kerstige ambiance, welke door Brett wordt bejubeld door na afloop van het nummer herhaaldelijk veelzeggend met zijn vuist op zijn borst te kloppen en level voor level zijn publiek aan te kijken.

 

Brett Eldredge Paradiso 2020.jpg

 

Wanneer de klok aangeeft dat het einde van het concert bijna in zicht is, schreeuwt Brett, al energiek opfokkend met zwaaiende handen richting zijn band, ‘bring it all out!’ En dat hoeft hij geen twee keer te zeggen. Met als klap op de vuurpijl de toegift ‘Beat of the music’, sluit Brett het zeer geslaagde feestje af. Het applaus houdt na het aftreden van het podium nog minutenlang aan, en met nasuizende oren, lopen bezoekers met fonkelende ogen richting de uitgang. Zal iedereen het geheim van Brett voor zichzelf houden en het volgende keer nogmaals intiem zijn, of zou hij de zaal bij een derde bezoek aan Nederland wel stijf uitverkopen? Wij denken het laatste! Maar dit intieme feestje is er eentje om te koesteren!

 

Gezien: 29 januari 2020, Paradiso, Amsterdam

 

 

Tekst en foto’s: Gera Laurens-Hoving

 

­